Recensie | The Wolf of Wall Street (Immy Verdonschot)

Jaren geleden wilde Leonardo DiCaprio al aan de slag met het verhaal van Jordan Belfort. Na zijn samenwerking met Martin Scorsese voor Shutter Island was er maar een regisseur die DiCaprio perfect vond om dit verhaal te vertellen. Maar Scorsese kreeg het druk en het project werd op de lange baan geschoven. We hebben er dan misschien ook wat langer op moeten wachten, maar een ding is zeker: The Wolf of Wall Street was het wachten waard.

Titel: The Wolf of Wall Street
Regisseur: Martin Scorsese
Scenario: Terence Winter
Cast: Leonardo DiCaprio, Margot Robbie, Jonah Hill, Matthew McConaughey, Jon Bernthal, Jon Favreau, Kyle Chandler, Joanna Lumley, Cristin Milioti, Rob Reiner
Speelduur: 180 minuten
Genre: Biografie, Komedie, Misdaad
Release: vanaf  9 januari 2014 in de bioscoop

Jordan Belfort is een steenrijke twintiger. Met behoorlijk wat ambitie introduceert Mark Hanna (Matthew McConaughey) hem in ’87 als groentje in de wereld van het snelle geld. Het duurt vervolgens niet lang of Belfort begint op zijn 26ste met zijn eigen bedrijf: Stratton Oakmont. Het geld stroomt binnen en zijn ambitie blijft groeien, terwijl hij een leven leidt vol bedrog, uitzinnige feesten en bergen cocaïne. Alles lijkt perfect te gaan, maar dan begint Belfort de hete adem van de FBI in zijn nek te voelen.

Sex, drugs en geld

The Wolf heeft al veel kritiek gehad. En ja, er zit behoorlijk wat extravagant bloot in. Een hoop prostituees die halfnaakt rond lopen, om maar niet te spreken van de grote hoeveelheden drugs die Jordan en zijn collega’s tot zich nemen. Maar het is slechts een deel van de film wat zo uitbundig is. Je leert Jordan kennen als een ambitieuze man die carrière wil maken op de beurs. Pas getrouwd met een lieve meid die hem stimuleert zijn droom achterna te gaan, grijpt Jordan zijn kans. Het is pas wanneer hij in het geld begint te zwemmen dat de totale gekte van rijkdom in beeld wordt gebracht.

The Wolf of Wall Street 1

It’s all about the money

Uitbundige feesten, villa’s, jachten, noem het maar op: je kunt het zo gek niet bedenken of de heren van Stratton Oakmont komen ermee. Op de werkvloer werd het ook vaak een bende. Zo geeft Belfort op een gegeven moment 10.000 dollar aan een vrouw, zijn werknemer, om haar hoofd kaal te scheren. Het zullen deze praktijken zijn geweest waar je grote ethische vraagtekens bij kunt plaatsen en waar zoveel commentaar op is gekomen. Dit is echter al snel voorbij (althans, het wordt vele malen minder) en vanaf dat moment kun je je vergapen aan de rijkdom die je non-stop voor je blijft zien. Tegelijkertijd duik je meer en meer in de zakenwereld van Belfort, als ook zijn familieleven. Het is duidelijk dat hij zich boven alles en iedereen ziet en het geld hem blind maakt. Je kunt er zeker je oordeel over vellen, maar dat neemt niet weg dat het interessant is om te zien.

Wolfie

Leonardo DiCaprio speelt Jordan Belfort. En hij doet dit met overgave. Hij begint als naïeve jongen en groeit uit tot multimiljonair zonder iets te vrezen. Of het nu om de scènes op werk gaat of op de vele feesten waar hij, de ene keer ladderzat is en de andere keer stijf van de coke staat, hij zet een geweldige rol neer als Wolfie. Een van de redenen waarom de film misschien zo goed werkt is vanwege DiCaprio’s satirische voice-over, waarin hij op een heerlijke manier kritiek geeft op de levensstijl. Naast hem stralen even geweldige acteurs. Ook al is McConaughey niet lang in beeld, zijn rol laat een blijvende indruk achter. En zo duiken vele bekende gezichten op in de film die voor verschillende momenten van herkenning zorgen. Of het nu gaat om namen als Jean Dujardin (The Artist), Jonah Hill (Knocked Up, Moneyball), Jon Favreau (Iron Man 3) of een relatieve nieuwe naam Cristin Milioti (How I Met Your Mother): Allen geven ze een mooie invulling aan hun rol en zijn ze onderdeel van het verhaal.

Recensie | The Wolf of Wall Street (Immy Verdonschot) 2

Even wat anders

Martin Scorsese heeft de grootste gangsterfilms ooit gemaakt (GoodFellas, The Departed). Met Hugo maakte hij zijn eerste kinderfilm en met The Wolf zit hij nu in de komische hoek. De film heeft wel wat weg van een gangsterfilm, met name vanwege de ‘rise and fall’ en de illegale praktijken waar men zich mee bezig houdt. Voeg daar een gigantische dosis aan gevloek aan toe (ruim 500 keer wordt ‘fuck’ gebruikt in drie uur tijd) en dan blijkt dat het helemaal niet zo’n ver van zijn bed show was voor Scorsese als je in eerste instantie zou denken. Maar bovenal is The Wolf of Wall Street een komische kijk op het leven van een multimiljonair, waar wat herkenningspunten van een gangsterverhaal in zitten. Na het zien van deze film zal je dan ook hopen dat Scorsese zich wat vaker van de komische kant laat zien.

Scorsese is back! The Wolf of Wall Street is een geweldige film die alles bevat. Het ligt aan je persoonlijke smaak of je al het ‘grove taalgebruik’ en de extravagante manier van leven kunt uitstaan. Maar het ergste duurt niet al te lang. Er zit een behoorlijk tempo in de film, waardoor de drie uur voorbij vliegen en je zult je ogen uitkijken aan alle luxe waar Jordan Belfort zich in begeeft. Zijn leven is een drie uur durende achtbaan, waarvan je hoofd nog natolt wanneer je de bios uitstapt.

Xoxo,

Immy.