Recensie | The Wave (Immy Verdonschot)

De eerste Scandinavische rampenfilm ooit, dat is The Wave, ook wel Bølgen genoemd. Als je er vanuit gaat dat er meer dan 300 onstabiele bergwanden in Noorwegen zijn, is het eigenlijk verwonderlijk dat er niet eerder een film over is gemaakt. Regisseur Roar Uthaug wilde het traditionele Hollywoodgenre dan ook dichter bij huis brengen. Wetende dat een dergelijke 80 meter hoge ‘golf’ een feit is voor de bevolking in Geiranger, komt het dichterbij dan ooit. Lees hieronder de recensie van de film The Wave.

Titel: The Wave (oorspronkelijke titel Bølgen)
Regisseur: Roar Uthaug
Cast: Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp, Thomas Bo Larsen, Fridtjov Saheim 
Speelduur: 104 minuten
Genre: drama, actie, thriller, rampenfilm
Te zien: 26 mei 2016

Recensie The Wave

Als de bergwand die grenst aan een prachtig Noors fjord verschuift, zou dat een tsunami van 80 meter hoog veroorzaken die het plaatsje Geiranger na 10 minuten bereikt. En wegvaagt. Geoloog Kristian (Kristoffer Joner) bestudeert de bergen al jaren, maar net op de dag dat hij verhuist vanwege een nieuwe baan vertoont de berg activiteit. Gaat er iets gebeuren of ziet hij spoken? Zijn collega’s nemen ’s nachts een kijkje en zitten in de bergkloof als het mis gaat. De berg schuift en het dorp heeft tien minuten voordat de golf komt…

Schilderijen

Nog voor je ook maar echt in de film zit, zit je je al te vergapen aan de mooie landschappen van Noorwegen. De film is dan ook een aaneenschakeling van prachtige plaatjes die je zo in een museum zou kunnen zetten. Dit geldt overigens niet alleen voor de natuur. Zo zit er een moment in de film waar vader Kristian in een vrijwel lege ruimte zit, op een oude stoel, en uit het raam staart naar een ondergaande zon. Naast hem ligt zijn dochtertje te slapen op een uit de dumpster gehaald matras. Dit shot ziet er zo ontzettend mooi uit, dat het zo een schilderij had kunnen zijn. Zo heeft deze film nog meer mooie geënsceneerde beelden die je af en toe weten te verrassen.

Titanic meets 2012

Met al het water kun je niet anders dan denken aan Titanic van James Cameron. Bepaalde situaties hebben slechts een kleine aanpassing ondergaan om toegepast te worden in The Wave. Maar dat is niet de enige film waar deze je aan doet denken. Van 2012 tot War of the Worlds: er zijn zo ontzettend veel films waar het gaat om een al dan niet gebroken familie, vaak met twee kinderen, waar de vader toevallig genoeg de expert op het gebied van de ramp is. Ook hier is dit het geval. Dat zorgt dus voor een hoop voorspelbaarheid en een déjà vu gevoel, waar je gedurende de film niet vanaf zal komen.  

Betrokkenheid

Als er iets is wat je nodig hebt bij een film, dan is het wel betrokkenheid bij de personages. Gezien sommige onlogische keuzes van deze personages lukt dat niet helemaal. Zo wordt er met één simpele zin een band opgebouwd met de moeder van de familie en een paar dat verblijft in het hotel waar zij werkt. Wanneer echter zoonlief vermist wordt en moeder hem gaat zoeken, rent het paar er achteraan om haar te helpen… Echt overtuigend is het echter niet dat ze hun leven op het spel zetten. Of neem het moment waar iedereen slechts tien minuten heeft om hoger de berg op te komen, en (Kristian) de tijd neemt om te zien hoe zijn buurvrouw tussen twee auto’s komt vast te zitten. Zo zijn er verschillende momenten waarop je uit de film wordt gehaald door de onlogische manier van handelen.

De tsunami

Om de gebeurtenis van de golf in beeld te brengen zijn duidelijke keuzes gemaakt. De regisseur zal namelijk nooit met Hollywood-achtige budgetten kunnen werken, waardoor een dergelijke ramp er nooit zo overweldigend uit zal zien als in de Amerikaanse variant. Waarschijnlijk heeft Uthaug daarom de bewuste keuze gemaakt om altijd zijn camera te focussen op de voorgrond, terwijl de golf van achter steeds verder nadert. Deze blijft daardoor onscherp, maar ziet er alsnog overweldigend uit. Daarnaast is het hele concept van de tsunami in Noorwegen behoorlijk confronterend. Het is interessant om een kijkje te nemen in de wereld van de Nooren waar een dergelijke dreiging altijd boven hen hangt en het geeft de film net die extra laag.

Als je van het rampenfilm-principe houdt, is The Wave zeker aan te raden. Je moet dan echter wel voor lief nemen dat alle bekende elementen voorbij komen. Regisseur Uthaug heeft bewuste keuzes gemaakt om de film zo goed mogelijk tot zijn recht laten komen, al zitten er hier en daar nog wat zwakheden in. De voornaamste reden is echter het onderwerp van de film. Want terwijl de Titanic over een ramp uit het verleden ging, richt The Wave zich op een toekomstige gebeurtenis die hoe dan ook zal plaatsvinden… en dat blijft resoneren.

Xoxo,

Immy.

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.