Recensie | The Walk (Sandro Algra)

Waarom zou je 400 meter boven de grond willen koorddansen? Betekent het dat je levensmoe bent? En wat maakt het uit of het nou om 400 of om 20 meter gaat? Het resultaat is hetzelfde: je valt en je bent er geweest. Volgens Philippe Petit hebben zulke stunts niet met de dood te maken maar met het leven. Althans: zo legt Joseph Gordon-Levitt deze waaghalzerij uit in The Walk. Hij leerde voor deze rol vloeiend Frans en kreeg de gelegenheid om te trainen met de echte Petit. Er was echter nog een obstakel bij het maken van deze film: waar moest Joseph zijn kabel spannen als de twee torens die Petit zo beroemd maakten er niet meer staan? De echte uitdaging van de filmmakers werd uiteindelijk het recreëren van New York anno 1974.

Titel: The Walk
Regisseur: Robert Zemeckis
Scenario: Robert Zemeckis, Christopher Browne, Philippe Petit (autobiografie)
Cast: Joseph Gordon-Levitt, Ben Kingsley, Charlotte Le Bon, Clément Sibomy, César Domboy
Speelduur: 123 minuten
Genre: avontuur, biografie, drama
Release: vanaf 8 oktober 2015 in de bioscoop

Un petit artiste

In een klein appartementje in Parijs leeft Philippe (Joseph Gordon-Levitt), een straatartiest zonder vergunning. Tegen de zin van zijn vader verliet hij op jonge leeftijd het ouderlijk huis om zijn dromen waar te maken. Zijn mentor Papa Rudy (Ben Kingsley) is een van de weinigen die zijn talent inziet, maar ook hij heeft weinig geduld met deze koppige en arrogante leerling. Tijdens een bezoek aan de tandarts ontdekt Philippe een tijdschriftartikel over de bouw van de hoogste constructie ter wereld: het New Yorkse World Trade Center met zijn twee torens. Nu weet hij zeker dat hij zijn roeping heeft gevonden. Philippe moet en zal de eerste koorddanser zijn die de oversteek tussen de twee kolossale gebouwen maakt, en dat nog voordat de bouw is afgerond. Maar ook hij beseft dat deze illegale daad geen kans van slagen heeft als eenmansmissie. Zijn zogeheten ‘coup’ vereist maximale voorbereiding plus de samenwerking van een team trouwe medeplichtigen.

The Walk 2015 3

Show, don’t tell

Philippe’s levensverhaal wordt door hem persoonlijk aan ons verteld terwijl hij op een afstand uitkijkt op de Twin Towers. Hoewel hij het verhaal mooi aan elkaar praat wens je af en toe toch dat een aantal van deze voice-overs waren weggelaten. Er zijn momenten waarin de gebeurtenissen die zich in beeld voltrekken letterlijk beschreven worden; momenten die eigenlijk geen extra uitleg vereisten. Om heel eerlijk te zijn wordt dat zware Franse accent na een poos ook een beetje vervelend om aan te horen. Dit is geen probleem tijdens de dialogen: in de film wordt wel duidelijk gemaakt dat Philippe worstelt om de Engelse taal te leren. Toch had het accent bij de voice-overs best wat minder sterk aangezet kunnen worden.

‘Philippe Petit is de man die de torens tot leven bracht’. Dit is de boodschap die de film over probeert te brengen. Onze huidige kennis over het uiteindelijke lot van de torens geeft de film uiteraard een melancholische toon mee. Hoewel de filmmakers hier bewust voor gekozen hebben wordt deze olifant in de kamer nooit direct besproken. *Lichte spoiler! Stiekem hoopte ik dat we de torens tijdens Philippe’s laatste monoloog spontaan zouden zien verdwijnen, wat niet het geval is. Het was een sterk visueel motief geweest om de film mee te eindigen, al helemaal omdat het is gewijd aan de slachtoffers van 11 september.*

The Walk 2015 2

“My towers became our towers. I saw them collapse – hurling, crushing thousands of lives. Disbelief preceded sorrow for the obliteration of the buildings, perplexity descended before rage at the unbearable loss of life.” – Philippe Petit

Hoogtevrees

Ik vermoedde al dat veel mensen met hoogtevrees moeite zouden hebben met het uitzitten van The Walk. Volgens nieuwsberichten hebben verschillende mensen de bioscoopzaal wegens misselijkheid moeten verlaten. Tijdens de climax weet de film zeer lang een gespannen sfeer (excuus voor deze woordspeling) vast te houden. Ikzelf kreeg het al benauwd zodra ik Philippe zijn eerste stap zag zetten op de kabel. Ondanks het feit dat gedurende de hele film naar dit moment wordt toegewerkt is het moeilijk om niet hardop ‘Ga daar zo snel mogelijk van af!’ te roepen. Dit ligt voor een groot deel aan het strakke camerawerk en de uiterst realistische effecten. Het drong bijna niet tot me door dat de Twin Towers alleen in beeld kunnen zijn gebracht dankzij visuele trucjes: wat mij betreft zijn ze daadwerkelijk in de film aanwezig.

The Walk 2015

Van alle films die ik het afgelopen jaar heb gezien implementeert deze als een van de beste de 3D-technologie. Hier en daar word je weliswaar getrakteerd op de klassieke gimmick waarbij het publiek hoort te schrikken van een metalen staaf die recht op je af lijkt te vliegen. Maar over het algemeen wordt dit effect met beleid toegepast. Wanneer Philippe zijn podium betreedt word je langzamerhand in zijn wereldje opgenomen. Als je al bekend was met dit verhaal, of erom treurt nooit de Twin Towers zelf te hebben bezocht, is dit een mooie kans om New York in al zijn glorie te aanschouwen vanuit Pilippe’s ogen.

★★★

Sandro Algra