Recensie | Star Wars: The Force Awakens (Immy Verdonschot)

Er werd al ruim een jaar naar uitgekeken: De cultfilm van het jaar is Star Wars: The Force Awakens. Na de geboorte van deze saga in 1977 werd de trilogie een megasucces. Een flink aantal jaren later kwam een nieuwe trilogie uit, die de prequel vormden. Helaas werd deze minder enthousiast ontvangen en daarom waren de spanningen nog hoger voor dit nieuwste vervolg. Het oordeel? Een en al vermaak!

Titel: Star Wars: Episode VII – The Force Awakens
Regisseur: J.J. Abrams
Scenario: Lawrence Kasdan, J.J. Abrams en Michael Arndt
Cast: Harrison Ford, Mark Hamill, Carrie Fisher, Adam Driver, Daisy Ridley, John Boyega, Oscar Isaac, Lupita Nyong’o, Andy Serkis, Domhnall Gleeson, Anthony Daniels, Peter Mayhew en Max von Sydow.
Speelduur: 135 minuten
Genre: Fantasy, science fiction, actie
Release: vanaf 18 december 2015 in de bioscoop

De synopsis wordt op bekende wijze gegeven: In een rollende tekst staat dat Luke Skywalker spoorloos is en dat de generaal haar beste piloot erop uit heeft gestuurd om het missende stukje van de puzzel te achterhalen. Dit stukje van de puzzel is namelijk een soort plattegrond met de locatie van Luke. Het is vervolgens aan Finn, de gedeserteerde stormtrooper, en Rey, een slimme jonge meid die als geen ander met haar omgeving weet om te gaan, om de piloot te helpen. En dat terwijl de grote vijand van het verhaal, The First Order, met hun manschappen achter hen aanzit.


BEWARE: MOGELIJKE SPOILERS


De beste ingrediënten

Waar regisseur J.J. Abrams goed in is, is het herkennen van de juiste ingrediënten. Hij is zelf een enorme fan van de makers van wie hij het stokje overneemt en daarin weet hij precies wat hij moet gebruiken en hoe. Je kunt dan ook niet anders dan de oorspronkelijke trilogie vergelijken met deze film. Wat de klassiekers onder andere zo goed maakte, was dat de vechtgrage prinses Leia niet over zich heen laat lopen. Ook deze film heeft zo’n personage dat zich prima kan redden: Rey, gespeeld door Daisy Ridley. Maar dat zou natuurlijk niet voldoende zijn: Abrams moet ook vooruit gaan met de tijd. En dat is een belofte die hij volledig weet waar te maken. Was prinses Leia, ook al werd ze op een gegeven moment gevangen door Jabba de Hut, in de jaren zeventig en tachtig de vrouw waar menige tiener (en ouder) naar op keek, dan zal Rey dat voor de komende jaren zijn. Ridley weet haar met passie te spelen, waarbij haar spel natuurlijk overkomt en je niet anders kan dan van haar personage genieten.

Robotliefde

Een ander ingrediënt is de robot. Het is niet voor niets dat C-3PO en R2D2 zo geliefd zijn. Ook hier is Abrams meegegaan in de tijd en komt hij met een nieuwe robot: BB-8. De grootste valkuil zou zijn dat deze er ook nieuw uit zou zien. Want het is een van de elementen wat de eerste films zo’n succes maakte: Het authentieke gevoel dat alle apparatuur had. Alleen omdat het verhaal nieuwe gadgets heeft, hoeft het niet te betekenen dat alles er flitsend uitziet. Dat geldt ook voor BB-8 en veel andere apparatuur. Versleten en verroeste onderdelen zijn een vaste prik en Abrams heeft daar rekening mee gehouden. Je kunt daardoor niet anders dan geloven in deze wereld van een galaxy far far away. Daarnaast is BB-8 een geweldig personage dat volledig op zichzelf kan staan. De manier waarop deze zich beweegt, communiceert en de knipogen waar hij mee werkt, zijn een genot voor het oog (en het nostalgische hart). De enige kanttekening die je daarbij echter kan plaatsen is dat BB-8 je wel erg veel aan R2D2 doet denken… Daarmee is deze ‘jonge’ robot misschien het beste omschreven als R2D2’s kleine broertje.

Vader en zoon

Het enige nadeel is dat het verhaal weinig biedt dat aanvoelt als echt iets nieuws. Zo draait het ook hier om een vader-zoonrelatie, heb je een slechterik die voor het merendeel van de tijd niet lijfelijk aanwezig is en orders uitdeelt (gespeeld door Gollum), als ook een soortgelijke Death Star die voor het grootste gevaar van de film zorgt. Om dan nog maar niet te spreken van Han Solo (Harrison Ford), Chewie (Peter Mayhew) en Leia (Carrie Fisher) die direct bij het gevecht tussen goed en kwaad betrokken zijn. Je kunt dan ook niet anders dan de films met elkaar vergelijken. Wat overigens helemaal niet slecht hoeft te zijn. Want juist voor de grootste fans zullen al deze elementen voor herkenningsmomenten zorgen en aanvoelen als een hommage aan zijn origine. En dat maakt het genot des te groter, maar het verhaal ook weer niet het meest origineel.

Op zichzelf

Voor iedereen die niet met de saga is opgegroeid en ook geen liefde heeft voor filmklassiekers, zal de grootste vraag waarschijnlijk zijn: Kan ik de film ook zien? Wat als je nog nooit een Star Wars film hebt gezien? Ook dan is deze film prima te volgen. Het verhaal staat op zich en de voorkennis die je nodig hebt, geeft de film vanzelf. Het enige wat je dan waarschijnlijk minder zult waarderen, zijn alle knipogen naar de eerdere trilogie. Simpelweg omdat je ze niet kent of begrijpt. Maar met interessante en groeiende personages, een avontuurlijk verhaal en geweldige effecten is de film voor iedere ‘Star Wars leek’ prima te waarderen.

Het mag geen verrassing wezen: Star Wars: The Force Awakens is een geweldige film. J.J. Abrams maakt goed gebruik van wat de oorspronkelijke trilogie zo sterk maakte: De authentieke look van afgedankt schroot, geweldige personages (nieuwe en oud), als ook de locaties waar je voorheen al zo van kon genieten. Kortom: Ga dat zien en let the force be with you!

Xoxo,

Immy.