Recensie | Seoul Station & Train To Busan (Martijn Pijnenburg)

De Koreaanse zombiefilm Train to Busan was een grote hit in de bioscopen. Vandaar dat de makers besloten om een prequel te maken. Dit deden ze echter in de vorm van een animatie. Het resultaat draagt de titel Seoul Station. Lees hier de recensie van Train To Busan & Seoul Station door Martijn Pijnenburg. 

Seoul Station

Regisseur: Yeon Sang-ho
Scenario: Yeon Sang-ho
Cast: Shim Eun‑kyung, Lee Joon, Ryu Seung-ryong
Speelduur: 93 minuten
Genre: Horror

We zien een stad in Zuid-Korea waar blijkbaar een klassenstrijd aan de gang is. Veel mensen moeten op straat leven, waaronder het jonge meisje Hye-Sun. Ze is net op straat gezet door haar vriendje omdat ze weigerde om voor hem in de prostitutie te gaan. Haar vader komt hierachter en gaat verhaal halen bij de jongen. Dan duiken er ineens zombies op. Vader en schoonzoon weten te ontkomen en gaan samen op zoek naar Hye-Sun, die zich ergens schuilhoud voor de zombies.

Het eerste dat opvalt is de ietwat aparte stijl van animeren. Dit was voor mij even wennen en zal sowieso niet iedereen aanspreken. Ikzelf vond het na een tijdje echter niet meer zo storend. Een ander ding wat ik opmerkte was het gebrek aan gore. In een animatiefilm kun je hiermee alle kanten op, maar Seoul Station hield het heel beschaafd. Dit vond ik stiekem toch wel jammer.

Verfrissend was de noodgedwongen samenwerking tussen vader en schoonzoon. Dit zal ongetwijfeld een bekend element zijn in veel romantische komedies, echter had ik het nog nooit in een horrorfilm gezien. Ook de conflicten tussen verschillende lagen van de bevolking waren interessant en deden me denken aan de originele Dawn of the Dead.

Seoul Station is een simpele maar spannende zombiefilm. Het was voor mij verfrissend om dit concept te zien in de vorm van een Koreaanse animatie, maar verder brengt dit project weinig nieuws. Ondanks dat het ook weinig van doen heeft met het zogenaamde vervolg vind ik het toch een sterke aanrader voor mensen die Train To Busan goed vonden of nog willen gaan bekijken.

★★★☆☆

Train To Busan

Regisseur: Yeon Sang-ho
Scenario: Yeon Sang-ho
Cast: Yoo Gong, Kim Su-an, Kim Ui-seong, Ma Dong‑seok
Speelduur: 118 minuten
Genre: Horror

Een goede ontvangst op Cannes. 11 miljoen bezoekers in eigen land. 5 awards en vele nominaties. Een Europese remake op de planning en…geliefd bij Kevin van Scary Epidemic. Wat maakt deze Koreaanse zombiefilm zo geweldig? Ik besloot om zelf een kaartje te kopen voor Train To Busan.

Zelf heb ik weinig met Aziatische cinema. In theorie vind ik de fantasierijke en onconventionele concepten leuk, maar in de praktijk heb ik niet zoveel met de eigenzinnige films. Het was daarom dat ik toch even sceptisch was naar Train To Busan. Gelukkig heb ik toch doorgezet.

Het verhaaltje draait om een drukbezette en gescheiden man die maar weinig tijd voor zijn dochtertje heeft. Zij wil daarom ook liever bij haar moeder zijn. Dit zorgt ervoor dat de man haar meeneemt op een treinreis naar Busan, waar zijn ex-vrouw verblijft. Het feest wordt echter al snel verstoord als er een zombie aan boord blijkt te zijn. Het duurt niet lang voordat het grotendeel van de trein besmet is. Het is aan de rest van de passagiers om de rit te overleven…

Train To Busan mag zich dan wel in een trein afspelen, toch is de film beter te vergelijken met een achtbaan. De film begint rustig maar wordt dan ineens een stuk wilder. Dit blijft maar doorgaan waardoor er nauwelijks ruimte is om bij te komen.

Bekend Gerecht

In principe volgt de film grotendeels de bekende formule van een zombiefilm; er verschijnt een zombie, meerdere mensen worden gebeten en de rest probeert wanhopig te overleven. Ook is er een achtergrondverhaaltje, maar heel origineel is deze niet. Het is dan ook de uitwerking die Train To Busan zo sterk maakt. De spanning wordt op een briljante manier opgebouwd, zodat je langzaam maar zeker mee begint te leven met de personages. Voeg daar de snelle zombies en razendsnelle actie aan toe en je krijgt een interessant resultaat.

De film lijkt veel te ‘’lenen’’ vanuit genreklassiekers als Dawn of the Dead en zijn remake. Het gaat echter niet om schaamteloos jatten, maar om een eigen draai geven aan een bestaand idee. Een voorbeeld hiervan is de onderlinge strijd tussen de overlevenden. Je ziet hierin de klassenstrijd van Zuid-Korea terug. Een klein minpuntje is dat dit soort zaken vaak gebracht worden met teveel sentiment.

Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar ik wil niet te veel verklappen. Je moet deze film gewoon zelf zien. Een dikke aanrader, ook als je niet zoveel met Aziatische films hebt!

Martijn Pijnenburg

★★★★★