Recensie | Rampage: Big Meets Bigger (Raymond Doetjes)

Het is ongelooflijk maar we gaan alweer langzaam richting mei, het zogenaamde blockbuster seizoen. Waar we weer overstelpt worden met visueel indrukwekkende “tentpole blockbuster” films, waar enorm goede VFX de extreem zwakke plots en nog slechtere dialogen dragen! Rampage: Big Meets Bigger past prima in deze Hollywood-formule.

Titel: Rampage: Big Meets Bigger
Regisseur: 
Brad Peyton
Cast:  
Dwayne Johnson, Naomie Harris, Jake Lacy, Joe Manganiello, Jeffrey Dean Morgan, P.J. Byrne, Marley Shelton, Breanne Hill, Jack Quaid, Matt Gerald
Scenario: 
Ryan Engle en Carlton Cuse & Ryan J. Condal en Adam Sztykiel
Genre:
Actie, avontuur
Speelduur:
108 minuten
Release: vanaf 12 april 2018 in de bioscoop

Plot

Het verhaal is flinterdun, verre van origineel en niet geheel vrij van plotholes. Het betreft een groot bedrijf, geleid door de meedogenloze business vrouw Clair Wyden (Malin Akerman). Het bedrijf ontwikkeld in een ruimtestation een genetisch modificerend gas dat leidt tot een enorme groei- en kruising van andere diersoorten. Het onderzoek in de ruimte gaat mis, waardoor er een enorme beest het ruimtestation omtovert in ruimte puin. Een wetenschapper kan echter nog net zes van deze canisters met gas redden. Het noodlot heeft het dat haar ontsnappingscapsule, wanneer het de dampkring in vliegt, opbrand met als resultaat dat de canisters verspreidt raken over de Verenigde Staten. Hier gaat het in het scenario al mis, want Clair Wyden zegt trots dat deze canisters gemaakt zijn om de hitte van het terugkeren in de dampkring te doorstaan. Helaas niet… Ik vraag mij af, wie die containers heeft ontwikkeld: Lada, Fiat misschien een of andere Franse engineer? De canisters landen in zowel Wyoming, Everglades en San Diego. Hetgeen wel een heel uitgestrekt gebied is voor ruimte puin.

In de San Diego Zoo, werkt Davis Okoye (Dwayne Johnson) als primatoloog. Een van de primaten onder zijn toezicht is de albino-gorilla, George genaamd. Davis heeft George gered van stropers die de familie van George had uitgeroeid. Er is een unieke vriendschap tussen Davis en George; waar George de grappenmaker van de twee is. Wanneer George bloot wordt gesteld aan het gas van een van de neergestorte canisters, groeit hij enorm en is hij niet meer de vriendelijke grappig gorilla maar een bedreiging voor de mensheid. Dr. Kate Caldwell (Naomie Harris), die nog een appeltje te schillen heeft met haar oude baas Clair Wyden, ziet het fenomeen van George op tv en weet direct wie er achter zit. Ze biedt haar hulp aan om George te redden. Clair Wyden ziet een kans om haar bedrijf te redden door de enorme genetisch gemodificeerde Gorilla, Wolf en Aligator naar Chicago te loodsen, waar zij de stad vernietgen. Hierdoor is het tegengif dat ze ontwikkeld hebben enorm veel waard. Echter zullen Davis, Kate en de FBI, geleid door Negan euhm Havey Russel (Jeffrey Dean Morgan) daar een stokje voor steken. Wat volgt is bijna een uur van enorme vernietigings-porno in Chicago en de jacht op een het tegengif.

Rampage: Big Meets Bigger

Analyse

Het plot is flinterdun:

  • Een gevaarlijk bedrijf dat hun eigen gewin boven het welzijn van de mensen stelt is niet nieuw;
  • Grote monsters, die steden slopen is niet nieuw;
  • Dwayne Johnson die een charismatische redder speelt is ook niet nieuw.

De acteerprestaties zijn zeer matig. De beste acteur is Naomie Harris als Dr. Kate Caldwell. Dat is de enige waar ik nog een beetje kan geloven dat zij een wetenschapper is die uit de garing is geraakt zonder een cliché typetje te zijn. Negan…euhm Jeffrey Dean Morgen, speelt gewoon hetzelfde als Negan in The Walking Dead; dezelfde manier van zinnen benadrukken en zelfde tonaliteit. De Zweedse Malin Akerman, die Clair Waiden speelt, is echt erbarmelijk; het komt zo theatraal over.

De hele tweede akte speelt zich af in Chicago waar deze beesten naar toegelonkt worden door Clair Waiden, hetgeen totaal onlogisch is. Waarom zou je als CEO nu net die beesten jou kant op willen lokken, terwijl je daar je hoofdkantoor en het tegengif hebt? Zo zijn er meer inconsistenties: een hele raketten barrage met ‘armor-piercing warheads’ uit een gevechtshelikopter, gaan niet door een beest heen maar een stalen stang wel? Het feit dat Dr. Kate Caldwell ‘even’ het bedrijf weet te hacken door de thermostaat te gebruiken als console – terwijl de FBI alles mee heeft genomen op behalve de toevallig verstopte systemen van de Waidens na, denk ik: “Moesten jullie dit bedenken om Dr. Caldwell slim te laten lijken? Is het feit dat zijn een PhD. in genetica heeft niet voldoende?”

Maar dan de visuals! Die zijn adembenemend; de creature design is fantastisch, waar Planet of The Apes en The Jungle Book extreem mooi zijn is dit net zo mooi. De omgevingen die gesloopt worden zijn extreem gedetailleerd gedaan! Al de ‘fracture physics’ werken prachtig en na bijna 15 jaar ‘destruction porn’ te hebben gezien, is dit op een ander niveau gebracht. De animaties zijn fantastisch gedaan en er zitten ook nogal wat shots bij waar mensen als tussendoortje voor deze enorme beesten dienen, zonder dat het goor wordt.

George is enorm grappig! De vunzige gebaren die hij maakt geven hem als CG beest diepgang en maakt hem net als ‘Groot’ in Guardians of the Galaxy, liefelijk. De film is alleen weer te lang. Op een gegeven moment had ik het wel een beetje gezien. Ik ben van mening dat anderhalf uur, hooguit één uur en veertig minuten, genoeg is voor dit soort hersenloze actie films.

Rampage: Big Meets Bigger

Conclusie

Rampage: Big Meets Bigger is een enorm mooie film! Er kan van tijd tot tijd behoorlijk gelachen worden. Er is zelfs een jumpscare die mij deed opschrikken. Het acteerwerk laat ernstig te wensen over en het verhaal is zwak op zijn best, maar… het is een film die je op het grote scherm moet bekijken om de visuele impact op waarden te kunnen schatten. Het is qua beleving niets meer dan een stampot van Transformers, Godzilla, Avengers en San Andreas. Waar ik Ready Player One twee keer wilde zien, om te kijken wat ik gemist had, heb ik hier met Rampage: Big Meets Bigger geen behoefte aan. Ik vergelijk het met het computerspel van Rampage uit 1986; leuk om gespeeld te hebben, maar heeft geen speciaal plekje in mijn hart.

Raymond Doetjes

Deel jij dezelfde mening over Rampage: Big Meets Bigger als Raymond? Of heb je juist een hele andere mening? Laat het ons weten in de comments!

★★★☆☆