Recensie | Pompeii (Immy Verdonschot)

Paul W.S. Anderson heeft al films als Resident Evil op zijn naam staan. Zijn films zijn doordenkt van grootse actiescènes als ook met vloeiend bloed en vele effecten. Wanneer een regisseur als hij een van de grootste natuurrampen uit de geschiedenis wil gaan verfilmen, weet je wat je te wachten staat: Nog meer actie en nog meer bloedvergieten. Het was een ramp waarbij in 24 uur tijd een hele stad verzwolgen was door as, maar alles onder die aslaag voor duizenden jaren bewaard is gebleven… Alsof de tijd al die jaren stil heeft gestaan. Is het Anderson gelukt om dit naar het grote scherm te vertalen?

Titel: Pompeii
Regisseur: Paul W.S. Anderson
Scenario: Janet Scott Batchler, Lee Batchler, Michael Robert Johnson
Cast: Kit Harington, Emily Browning, Kiefer Sutherland, Jared Harris, Carrie- Anne Moss, Adewale Akinnuoye-Agbaje, Jessica Lucas, Currie Graham, Sasha Roiz
Speelduur: 105 minuten
Genre: Actie, Avontuur
Release: Vanaf 17 april in de bioscoop

Milo (Kit Harrington) is een slaaf die zich zo goed kan weren tijdens een gevecht dat hij al snel een gladiator wordt. Met een groep andere gladiatoren wordt hij naar Pompeï gestuurd om te vechten in de arena. Onderweg ontmoet hij de beeldschone Cassia (Emily Browning), waar hij al snel verliefd op wordt. Maar hij is niet de enige die een oogje op haar heeft. De Senator, Corvus (Kiefer Sutherland), laat zijn intenties blijken en zal haar niet gemakkelijk laten ontnemen door een slaaf. Wanneer de vulkaan Vesuvius tot uitbarsten komt, lijken mogelijkheden voor beiden te ontstaan.

Visueel spektakel

Een ding mag zeker gezegd worden: Het ziet er geweldig uit. Als je geïnteresseerd bent in de klassieke oudheid en houd van de Griekse en Romeinse cultuur, kun je hier je hart ophalen. Je neemt gigantische stappen terug in de tijd en kunt genieten van prachtige klederdracht. De stad zelf ziet er ook indrukwekkend uit. Dit is prachtig nagebouwd en je kunt je ogen uitkijken met alle huizen, straten, villa’s en de arena. Met de uitbarsting van de vulkaan hebben de makers zich ook niet ingehouden. Zelden heb je op het grote scherm een vulkaanuitbarsting van deze kwaliteit gezien. Je kunt de stofwolken en brandende lava bijna voelen. Met het gebruik van geweldige effecten zal je tot in de kleinste details een vulkaanuitbarsting van dichtbij mee kunnen maken.

Geweldige soundtrack

Een ander sterk element van de films is de soundtrack. De muziek is zo opzwepend dat het je helemaal meeneemt. Of dat nou gaat over een romantisch moment, actiescènes of de dramatische gebeurtenis, het wordt allemaal sterk onderbouwd. Met de soms vocale ondersteuning doet de soundtrack denken aan epische films als Gladiator. Hoewel deze film dat niveau zeker niet haalt, bepaalt de muziek wel de sfeer en helpt het met het grootse karakter van de gebeurtenis. Daarmee sluit de soundtrack perfect aan bij de genreconventies van dit soort films die grote veldslagen weergeven. In Pompeii vindt dan misschien wel geen veldslag plaats, maar de tragische gebeurtenis wordt er niet minder om. En dat is precies wat ze met deze muzikale ondersteuning bereiken.

Vesuvius, de (ijs)berg

Voor een deel is de film te vergelijken met de Titanic (1997): De grootste film over een andere verschrikkelijke ramp in onze geschiedenis. Dit is niet alleen te danken aan het visuele spektakel en de begeleidende filmscore die eerder genoemd is, maar zit meer in het verhaal. Zo gaat het eerste deel van de film over de opbloeiende liefde tussen Milo, de slaaf, en Cassia, een welgestelde dame. In Titanic hadden we natuurlijk de immer charmante Leonardo DiCaprio in de rol van een burger en de upper class Kate Winslet waar het verhaal zich op richt. In beiden heeft de vrouw ook een man met veel macht achter zich aanzitten (Corvus en Cal Hockley, Billy Zane). En net als bij Titanic gaat het tweede deel van de film volledig over de ramp. Was het in Titanic de ijsberg die voor de ondergang van het schip zorgde, daar vormt in Pompeii Vesuvius de ijsberg. Met de uitbarsting van de vulkaan wordt op eenzelfde manier invulling gegeven aan het verloop van de ramp en hoe iedereen er alles aan doet om te overleven. Inhoudelijk zijn er dus zeker overeenkomsten te vinden. Maar wat betreft kwaliteit is de vergelijking niet te maken. Zo zijn de dialogen zwak en is het liefdesverhaal in dit geval niet geheel overtuigend.

Weinig verhaal

Zoals zojuist aangegeven is de kwaliteit niet van hetzelfde niveau als in Titanic. Het verhaal van Milo als kind duurt te lang en had gemakkelijk in een voice-over of op een andere manier vertelt kunnen worden. Met twee regels tekst zou je net zoveel weten als in de eerste minuten van de film. Ook het liefdesverhaal laat veel te wensen over. Dit is erg voorspelbaar en te zoet. Hoewel Browning en Harrington de chemie goed spelen en veel verleidelijke blikken met elkaar uitwisselen, is het niet overtuigend genoeg om daarvoor een vuurzee te willen doorkruisen. Daarnaast voelt heel veel van het verhaal erg geforceerd. Er is geprobeerd de sfeer van het klassieke Rome neer te zetten, maar dit zorgt voor onnatuurlijke dialogen en vreemde opmerkingen (“Bij Hera’s tiet! Heb je Rome helemaal leeggekocht?”). Je went er echter al snel aan, waardoor alleen het accent van Sutherland je nog blijft irriteren.

Namen in de klassieke oudheid…

Wanneer je iets af weet van de geschiedenis van Pompeï, weet je al wat je te wachten staat. Er is behoorlijk wat moeite gedaan om de sfeer goed neer te zetten, zoals blijkt uit de set. Maar ook uit de namen. Voor degene die klassieke oudheid en/of klassieke talen hebben gestudeerd zullen de namen echter erg gemaakt aanvoelen. Waar Cassia nog een toepasselijk een mooi gevonden naam is, zijn het namen als Aurelia (Carrie-Anne Moss), Atticus (Adewale Akinnuoye-Agbaje) en Ariadne (Jessica Lucas), wat erg voor de hand liggende keuzes zijn en niet geheel passen. Namen als Marcus Cassius Severus (Jared Harris) en Corvus botsen dan weer met elkaar in lengte… Het klinkt niet vreemd dat een man met status meerdere namen heeft, maar het valt toch wel erg op dat Corvus slechts één naam heeft’. Net als trouwens de meeste andere personages in de film.

Pompeii 3D is eigenlijk de perfecte film voor een koppel: Waar sommige voor het liefdesverhaal de film zullen kijken, zullen anderen voor de actie gaan. Dit maakt het echter nog geen goede film. Zo biedt het eerste deel van de film weinig interessants. Het is pas wanneer de vulkaan uitbarst dat de film je meeneemt in de paniek en afschuwelijke geschiedenis die zich daar heeft plaatsgevonden. Persoonlijk ben ik een groot fan van de klassieke oudheid, maar vaak geen fan van 3D. In het begin van deze film voegen deze effecten ook vrijwel niets toe. Het is pas op het moment dat de uitbarsting begint, dat deze effecten perfect ingezet worden. Alleen dat is eigenlijk een reden om de film te gaan zien. Want laten we eerlijk zijn… Pompeii 3D is gewoon een echte popcornfilm.

Xoxo

Immy.