Recensie | Noah 3D (Fabian van der Starre)

“Vuur vernietigt, water reinigt.” Mensen die zeggen dat het verhaal van Noah nog nooit op grote schaal is uitgebeeld, hebben nog nooit van Evan Almighty met Steve Carrell gehoord. Oké, deze film speelde zich misschien niet op zo’n grote schaal af. Maar toch is het verhaal al eens eerder verteld, maar dan in een minder serieuze vorm. We kennen volgens mij allemaal wel hoe dit Bijbels verhaal verloopt. God was niet blij met de zonden van de mensheid, dus besloot hij iedereen, behalve Noah, zijn familie en een gigantisch aantal dieren, te verdrinken. Je zou denken dat een groot aantal meteorieten de klus wel zouden klaren, maar nee, want vuur vernietigt de aarde (en alles wat er op leeft). Gods bedoeling was juist om deze te reinigen, waarvoor water ideaal is. Om maar even een voorbeeld te noemen: Als je handen vies zijn, spoel je die toch af met water? Of gebruik je daarvoor vuur?

Titel: Noah 3D
Regisseur: Darren Aronofsky
Scenario: Darren Aronofsky, Ari Handel
Cast: Russell Crowe, Jennifer Connelly, Ray Winstone, Emma Watson, Logan Lerman, Anthony Hopkins
Speelduur: 134 minuten
Genre: Drama

Rare filmstijl

Regisseur Darren Aronofsky wordt vaak geprezen voor zijn regie van Black Swan. Ik daarentegen vond dat maar een erg vreemde en rare film. Van zijn eigenaardige filmstijl houd ik totaal niet van. Dat gezegd hebbende ben ik zeer onder de indruk van de manier waarop hij Noah gemaakt heeft. Hij laat de creatie van de wereld aan bod komen, wat erg knap gedaan is. Door middel van extreem veel beelden achter elkaar te zetten in een soort versnellingsmodus komt deze goed tot zijn recht. Wat ik echter heel vreemd vond, was dat Noah geholpen werd door stenen reuzen, die gevallen engelen, geconsumeerd door de aarde, moesten voorstellen. Dat lijkt mij nogal onrealistisch, maar als je de scene ziet waar deze reuzen een ware linie vormen om de ark te beschermen, kun je er eigenlijk niet meer onderuit hoe episch de film eigenlijk is.

Vanzelfsprekend

Jammer genoeg heeft Aronofsky wel steken laten vallen. Er zit namelijk een verstekeling op de ark die een jaar lang onopgemerkt daar verblijft. In één jaar tijd heb je toch wel de gehele ark tientallen keren doorlopen Noah? Ik bedoel, serieus? Iemand had diegene toch wel moeten ontdekken? Nog zo’n vage gebeurtenis is de ontdekking van land. Als ze deze eenmaal vinden dankzij een vogel komt bij mij de vraag op, hoe komen ze daar? De ark heeft geen roer en het gevonden land is niet in zicht. Dan wordt het nog gekker, want als ze op het land zijn aangekomen, zie je een aantal keren een shot dat de ark in de heuvels ligt. Juist, dus de ark kan vliegen? Of kwam er soms een tornado langs die deze magisch op het land tilde? Goed, dit is natuurlijk grotendeels een fictieve film, maar een beetje logica had wel gemogen.

De 3D controle

Noah 3D heeft weliswaar 3D in de titel, maar dat betekent niet automatisch dat deze film het waard is om in dat format te worden gezien. Als je je bedenkt dat er vrij weinig gebeurt in het Bijbelse verhaal, voegt 3D nauwelijks wat toe. Noah bouwt een ark, waarna de wereld overspoeld wordt door water. Dat zou er best wel goed uit kunnen zien in 3D. Er zat jammer genoeg nauwelijks diepte in en er kwamen slechts enkele dingen op de kijker af. As vlokjes, waterdruppels en de aankomst van een gigantische hoeveelheid vogels sprongen wel uit het beeld, maar dat was ook echt alles. Meerdere keren heb ik de bril af gezet om te kijken hoe wazig het beeld nu eigenlijk is. Dat is een goede test om te zien hoeveel 3D je nu eigenlijk krijgt. Des te waziger, des te meer 3D. Ik merkte dat vooral de close-ups shots totaal niet wazig waren. Voegt 3D nu echt iets toe aan Noah? Nee, vrijwel niets. Je zult dezelfde film ervaren als je deze in 2D zou zien. Jammer genoeg is er in Nederland bijna nooit de mogelijkheid om een 3D film als 2D te ervaren, tenzij je deze op Blu-ray koopt.

Kringloop des levens

Noah is een vermakelijke film en ik raad je dan ook sterk aan om deze in IMAX te kijken. Ondanks dat de 3D techniek vrijwel niets toevoegen aan de film, is het grote doek ongetwijfeld een pluspunt voor de ervaring. We kennen allemaal het verhaal van Noah zonder deze gezien te hebben. Wat we echter niet kennen is Aronofsky’s draai aan het welbekende verhaal. Er zitten onverwachte wendingen in die ik niet anders kon opvatten als sinister, wat in de film wordt vertaald als Gods wil. Wat als langdradig begint gaat dankzij Aronofsky verder in een hele nieuwe betekenis van de zin: Van niets iets maken.

Fabian van der Starre