Recensie | The Neon Demon (Erik Jansen)

De Deense Nicolas Winding Refn staat bekend als een controversiële regisseur. Dit imago is vooral ontstaan dankzij zijn laatste films Drive (2011) en Only God Forgives (2013). Drive werd destijds in de trailers neergezet als een zenuwslopende Fast & Furious-achtige actiefilm. Het bleek echter een arthouse film te zijn met langzaam opbouwende scenes, met soms wat actie en confronterende gebeurtenissen. Een bezoeker in Michigan heeft zelfs de filmmakers en de bioscoop aangeklaagd voor de misleidende trailer. Gehaat of geliefd, één ding is zeker: Refn weet zijn films prachtig en adembenemend in beeld te brengen. De directiestijl, cinematografie en muziekkeuze zijn Refn’s voornaamste hoofdrolspelers, evenals in zijn nieuwe film The Neon Demon. Tot de cast behoren o.a. Elle Fanning als Jesse, Jena Malone als Ruby, Abbey Lee als Sarah, Bella Heathcote als Gigi en Keanu Reeves als Hank. De muziek is geproduceerd door Cliff Martinez.

Titel: The Neon Demon
Regisseur: Nicolas Winding Refn
Scenario: Mary Laws, Nicolas Winding Refn, Polly Stenham
Cast: Elle Fanning, Jena Malone, Abbey Lee, Bella Heathcote, Karl Glusman, Desmond Harrington, Keanu Reeves, Christina Hendricks, Alessandro Nivola, Charles Baker, Jamie Clayton
Genre: Arthouse, Drama, Horror
Speelduur: 110 minuten
Release: 14 juli

Jesse (Fanning) is verhuist naar Los Angeles en wordt binnen de kortste keren opgemerkt door een fotomodellenbureau. Er is iets unieks aan Jesse, waardoor ze fotografen, modeontwerpers en collega-modellen weet te betoveren met haar mysterieuze doch naïeve aanwezigheid. Ze ontmoet make-up artiest Ruby (Malone), die haar meeneemt naar een feest waar ze kennis maakt met haar vrienden. Sarah (Lee) en Gigi (Heathcote) zijn beide enkele jaren werkzaam als modellen en zien de komst van hun nieuwe concurrent als een bedreiging.

Jesse weet met haar jonge, natuurlijke schoonheid binnen no time de top te bereiken van de mode-industrie. Dit tot ongenoegen van Sarah en Gigi die beginnen te merken dat hun houdbaarheidsdatum met betrekking tot modellenwerk ten einde begint te raken. Wanneer Jesse bedreigd wordt door motelmanager Hank (Reeves), biedt Ruby haar een nieuwe verblijfplaats aan. Al snel leert Jesse de keiharde en genadeloze wereld kennen van de mode-industrie in Los Angeles, waarbij geliefd en gehaat worden haar uiteindelijke keuzes zullen bepalen.

Meer over het plot wil ik niet vertellen.Een film van Nicolas Winding Refn moet je namelijk beleven, het liefst met zo min mogelijk informatie vooraf. Als je niet bekend bent met zijn werk, moet je echter wel weten dat deze film niet voor iedereen bestemd is. De film neemt namelijk zijn tijd en vertelt het verhaal visueel in een onconventionele structuur. Het is dan ook ontzettend prachtig en intimiderend in beeld gebracht. Niet alleen het kleurenpalet, maar ook wat Refn ons durft te laten zien is zeer controversieel.

Je moet echt het vage kunnen waarderen, wil je de film van begin tot eind uitzitten. De personages zijn op het eerste gezicht moeilijk te begrijpen en laten je achteraf met ontzettend veel vragen zitten. Elle Fanning speelt haar rol exact zoals we van een hoofdrolspeler in Refn’s recentere werk kunnen verwachten. Al kennen we Fanning meer van haar onschuldige kant in Super 8 en als jonge prinses in Maleficent, hier laat ze zich van een volwassen kant zien die sterk afwijkt van haar eerdere werk. Jena Malone toont in deze film een acteerprestatie die erg gedurfd is en zelfs bepaalde morele grenzen overschrijdt.

Ik kan mij voorstellen dat een aantal bioscoopbezoekers tijdens The Neon Demon zullen afhaken, dan wel gechoqueerd zullen zijn van wat er in de film getoond wordt. Het is geen gore zoals je in een horror zoals Evil Dead kan verwachten. Echter in contrast met de stijl van fashion en scenes die een lust voor het oog zijn, toont de film intimiderende scenes die daar 180 graden tegenin gaan. In een interview vergeleek Refn zichzelf met een pornograaf, omdat hij films wil maken en dingen in beeld wil brengen die hem opwinden. Met dit in ons achterhoofd en na het zien van de film kan dit op één manier in één woord worden samengevat: Ziek!

Persoonlijk ben ik een fan van Nicolas Winding Refn. Drive is dan ook één van mijn favoriete films en ik zat daarom al enige tijd met smart de release van The Neon Demon af te wachten. De film werd in een kleine zaal met een handje vol mensen getoond. Het merendeel van mijn medebezoekers moesten wel bekend zijn met Refn’s werk, dit omdat de voorpremière midden in de nacht was. Twee bezoekers liepen echter halverwege de film weg. Ik vermoed dat zij vooraf onjuist geïnformeerd waren en alleen naar de première zijn gegaan vanwege het feit dat het ook als horror is aangekondigd. Wanneer de officiële release er is, zal ik de film nogmaals willen bekijken om alle verborgen metaforen nog eens goed te bestuderen. Natuurlijk ben ik ook zeer benieuwd naar de reactie van het reguliere publiek. De kenners van Nicolas Winding Refn’s werk zullen ongetwijfeld betoverd zijn, maar zeker ook gechoqueerd raken. De oningewijde zijn hierbij gewaarschuwd.

Erik Jansen