Recensie | MUD (Immy Verdonschot)

MUD is al door vele critici geprezen en werd geselecteerd voor de Officiële Competitie van het Filmfestival in Cannes. Een film die voortkwam uit Jeff Nichols’ liefde voor Mark Twain, actie en grote thema’s. Na Shotgun Stories (2007) en Take Shelter (2011) is MUD zijn derde, en meest ambitieuze, film.

Titel: MUD
Studio: Everest Enterainment, Brace Cove Productions en FilmNation Entertainment.
Regisseur: Jeff Nichols
Scriptschrijver: Jeff Nichols
Hoofdrollen: Matthew McConaughey, Reese Witherspoon, Tye Sheridan, Michael Shannon, Sam Shepard, Jacob Lofland, e.a.
Genre: Drama
Speelduur: 130 min
Release: Vanaf 15 augustus in de bioscoop

Ellis (Tye Sheridan) en Neck(bone) (Jacob Lofland) zijn twee jonge tieners die op een van hun geheime ontdekkingstochten op de Mississippi een bijzondere vondst doen: Een boot die hoog in een boom hangt op een onbewoond eiland. Althans, dat dachten ze. Want al snel komen ze erachter dat ‘hun’ boot bewoond wordt door de mysterieuze Mud (Matthew McConaughey). Hij is op de vlucht voor de politie en wacht op dat eiland tot de liefde van zijn leven, Juniper (Reese Witherspoon), naar de stad komt, zodat ze samen verder kunnen gaan. De veertienjarigen weten niet wat ze van zijn verhalen moeten geloven, maar besluiten hem te helpen… met alle gevolgen van dien.

Avonturen beleven

Ellis en Neck hebben het thuis maar moeilijk. Ellis zijn ouders maken heel de tijd ruzie, terwijl Neck na het overlijden van zijn ouders door oom Galen (Michael Shannon) in huis is genomen. Geen wonder dat ze graag uit huis zijn en avonturen opzoeken. Beiden hebben ze de nodige twijfels over Mud, maar Ellis is een ‘hopeless romantic’ en wil deze zielverwanten weer graag samen zien. Hij is bereid er alles voor te doen en sleept Neck steeds dieper met zich mee. De spanning die dit creëert is prachtig. Je zult er niet van gaan nagelbijten, maar Nichols heeft het goed aangepakt. In het begin overheerst de mysterie achter Mud vooral, maar hoe meer je te weten komt, hoe nijpender de situatie wordt. De spanning wordt goed opgebouwd tot een geweldige climax vol actie.

Liefde maakt blind

Ellis is bijna wanhopig op zoek naar liefde. Thuis zit hij met ruziënde ouders, wiens relatie misschien geen stand houdt. Zelf is hij voor het eerst in zijn leven verliefd op een meisje van een paar jaar ouder. En dan komt Mud in zijn leven, die keer op keer – met geweld – vecht voor zijn grote liefde. Een mooi voorbeeld waar Ellis graag naar toeleeft. In zijn eerste kennismaking met kalverliefde May Pearl, slaat hij dan ook iemand vol op zijn bek die haar lastig valt. Een geweldige indruk, maar geweld is niet het antwoord op alle problemen. Zijn coming-of-age verhaal, waarbij hij leert dat liefde misschien wel echt blind maakt en een hoop nare dingen met zich mee kan brengen, is zowel schattig als ontroerend. Je wordt meegenomen in een eerste liefde, waarbij alles nog mooi is en kinderen kunnen leven in een magische wereld. Tegelijkertijd is het des te zwaarder om toe te zien hoe deze wereld in elkaar kan storten voor iemand op zo’n jonge leeftijd. Het is prachtig hoe deze verschillende liefdesverhalen zich naast elkaar afspelen en Ellis een levensles wijzer maken.

Pretty boy McConaughey

Na een begin in vele romantische komedies naast prachtvrouwen als Jennifer Lopez, Kate Hudsen, Jennifer Garner en Sarah Jessica Parker, laat McConaughey steeds vaker zijn ruwe kant zien, zoals in Killer Joe. In deze film is dat weer het geval, al is zijn rol minder extreem. Ook zijn uiterlijk valt op. Met een ongeschoren kop en scheve tanden, laat hij dit ‘pretty boy’ image van zich afvallen. Maar zelfs versleten kleding en een afgepeigerd uiterlijk staat zijn charme in MUD niet in de weg. Vanaf het eerste moment dat hij in de film te zien is, hangt er een gevoel van mysterie om hem heen. Het enige wat hij nodig heeft om te overleven is een pistool en zijn shirt, zo zegt hij. Deze houden hem veilig. McConaughey weet zijn verhalen met zoveel overtuiging te vertellen, dat je meteen van hem in de ban raakt. Terughoudend op sommige gebieden, maar ook weer ronduit eerlijk in andere. In zijn ogen is liefde en overtuiging, maar tevens schuld, te lezen. Zo laat McConaughey maar weer zien, dat je geen mooie kop hoeft te hebben om het hart van mensen (en menige vrouwen) te beroeren.

Eerlijk verdeeld

MUD zit vol bijrollen, welke elkaar prima aanvullen. Als iemand een hoofdrol zou hebben, dan zou het Ellis zijn. Het draait om zijn belevingswereld en overtuiging van de liefde. De dynamiek tussen Mud en Ellis wordt door beide mannen prachtig gespeeld. Het verlangen naar verwantschap en ideaalbeelden van de liefde zorgt voor een connectie tussen de twee. Op geen enkel moment is deze overdreven of ongeloofwaardig, maar het wordt altijd subtiel gespeeld. Andere personages, zoals die van Shannon, Shepard en Lofland, krijgen ook genoeg ruimte voor verdieping, waardoor je niet het gevoel hebt dat er ook maar iemand in de film zit zonder doel. Wat opvalt, is dat de vrouwen, voor een film die gedreven wordt door liefde, weinig in beeld zijn. Maar wanneer Witherspoon in beeld is, ben je meteen door haar gegrepen. Van haar achtergrond is niet veel duidelijk, maar je ziet meteen dat ze iets met zich mee draagt. Aangezien de nadruk van het verhaal op de mannelijke beleving ligt, en met name op die van Ellis, is deze keuze goed verklaarbaar.

MUD is een meeslepend drama dat subtiel verteld wordt. Het coming-of-age verhaal van de tieners die niet de gemakkelijkste jeugd hebben, weet je te raken en slaat op geen enkel moment door. De film is misschien net iets te lang, maar ondanks de aandacht die de verschillende personages krijgen, zwakt het verhaal niet af en blijft de spanning stijgen. Daarnaast zijn de mooie beelden van het Amerikaanse zuiden een genot voor het oog. Genoeg reden dus om je mee te laten voeren de Mississippi op.

Xoxo,

Immy