Recensie | Mannenharten (Immy Verdonschot)

Rond de feestperiode heeft iedereen zin in een ‘feelgood’ film. Eerder haalden we daarvoor al inspiratie uit de Britse film Love Actually en nu komt Marc de Cloe met de verfilming van het Duitse Männenherzen. Een filmmaker met hoge verwachtingen, want eerder maakte hij onder andere de heerlijke korte filmreeks Life is Beautiful. En nu dus Mannenharten, want het is hoog tijd voor het mannelijk perspectief op de kersperiode én bovenal hun visie op relaties, liefde en de toekomst.

Titel: Mannenharten
Regisseur: Marc de Cloe
Scenario: Maarten Lebens (origineel Simon Verhoeven)
Hoofdrollen: Georgina Verbaan, Daan Schuurmans, Jeroen Spitzenberger, Katja Herbers, Hadewych Minis, Barry Atsma, Kim Feenstra, Teun Kuilboer, Jon van Eerd, Fabian Jansen, Liliana de Vries, Sanne Vogel, Ton Kas e.v.a.
Genre: Romantische komedie
Speelduur: 100 min
Release: vanaf  28 november 2013 in de bioscoop

Verschillende mannen volgen hun hart. Tim (Daan Schuurmans), succesvol reclameman en verloofd, raakt in paniek zo vlak voor zijn huwelijk met de perfecte Laura (Hadewych Minis). Wouter (Jeroen Spitzenberger), beste vriend van Tim, weet niet zo goed wat hij moet in het leven, maar zet alles op alles voor zijn (nieuwe) relatie met Nicole (Katja Herbers). Womanizer Dennis (Barry Atsma) leeft van feest tot feest, maar merkt dat dat eigenlijk niet zoveel voldoening geeft… Net als de liedjes waar hij aan werkt. En dan is er nog de verlegen en onhandige Niels (Fabian Jansen) die als een blok valt voor de pas gescheiden Susanne (Georgina Verbaan), wiens ex – de gefrustreerde Frank (Teun Kuilboer) – zijn familie niet zonder slag of stoot zal opgeven. En allen komen ze elkaar tegen op dé plek voor mannen: de sportschool.

Een potpourri

Wanneer je de trailer ziet, denk je meteen ‘dit is Alles is Liefde met kerst’. Het draait om veel verschillende personages die allemaal op een bepaalde manier met elkaar te maken hebben. Het is een regelrechte potpourri van Alles is Liefde, Love Actually en New Years Eve. Alles komt voorbij: Een koppel met kind die midden in een echtscheiding zitten, een verloofd stel met twijfels, een jongetje dat verliefd is op zijn klasgenootje, een man met wat overgewicht die maar niet aan de vrouw kan komen en twee showbizzmensen die gedoemd zijn om samen te blijven werken terwijl ze in een sleur zitten. Mocht je één van deze films dan ook eerder hebben gezien, dan zal de film je niet heel erg verrassen. Alles is grotendeels te voorspellen en er zijn maar enkele verhaallijnen die echt aanspreken.

Keuzes

Met zoveel verhaallijnen is het moeilijk om ze allemaal goed uit de verf te laten komen. Terwijl de prille liefde tussen Herbers en Spitzenberger een genot voor het oog is en Verbaans romances je aandacht goed weten vast te houden, zitten er ook duidelijke ‘aandacht dipjes’ in. Het perfecte koppel bestaat niet, dat bewijzen Minis en Schuurmans: Een verhaal dat maar amper uit de verf komt en zich vooral richt op het experimenteren van Tim. Naast de eerder genoemde verhaallijnen, zijn er ook de kleinere subplots, zoals het verliefde zoontje van Susanne en Frank, de vader van Frank (gespeeld door Ton Kas) met een heerlijke bijrol van Sanne Vogel. Veel van deze verhalen zullen echter geen indruk op je achterlaten: Het lijkt vaak te gehaast en teveel geprop om al die personages in het verhaal te krijgen waardoor sympathie voor de personages ontbreekt.

Dé kerstfilm?!

‘Het is dé romantische komedie van het jaar’ wordt over Mannenharten gezegd. Maar is het ook dé kerstfilm van het jaar? Eigenlijk is het geen van beide. De opening van de film is perfect: Een vrolijk muziekje begeleidt Wouter die blindelings op de fiets een kerstboom aan de andere kant van Amsterdam probeert te krijgen. Het is een geweldige binnenkomer. Maar daarmee is eigenlijk ook alles gezegd. Want kerst en oud en nieuw komen en gaan zonder dat je er erg in hebt. De personages hebben het af en toe over hun kerstplannen, maar dan ligt er ineens sneeuw, zijn ze met kerstactiviteiten bezig en staan ze met sterretjes bij de kerstboom. Meer dan dat krijg je niet mee van de gezellige kerstsfeer. Je mist de kerstliedjes, -versieringen en -sfeer. Een behoorlijk contrast wordt ook geschetst door de scènes in de dierentuin… In plaatst van bijvoorbeeld de pinguïns te bezoeken, worden we meegenomen naar de tropische kassen. Sfeervol!

Laten we Memory spelen!

Zoals gezegd is Mannenharten een potpourri van eenzelfde soort films. Het lijkt dan ook voor een groot deel op een spelletje memory: Jeroen Spitzenberger is het merendeel van de film te zien in zijn rendierenpakje. Klinkt Spitzenberger in een pakje herkenbaar? Juist, eerder was hij in Alles in Liefde verkleed als Zwarte Piet… nadat hij ‘pakje’ Carice van Houten mocht opvangen/redden. En het muziek duo van Atsma en Van Eerd? Tja, je kunt kiezen… Het heeft wel wat van Thijs Reumer in Alles is Familie, maar toch komt hun verhaallijn dichterbij dat van Bill Nighy in Love Actually. Dat is trouwens niet de enige connectie met die film. Denk maar aan dat schattige jongetje die leerde drummen zodat hij met het meisje in het kerstoptreden kon spelen… Ook hier is voor de jongste generatie een liefde neergelegd. En zo gaan we van jong naar oud. Want Ton Kas speelt de bejaarde vader die door zijn zoon in een verzorgingstehuis wordt geplaatst. Niet direct te vergelijken met een vader in het ziekenhuis, zoals Hilary Swank en Robert DeNiro in New Years Eve, maar het komt toch enigszins dichtbij. Zie jij er nog meer?

Wat Mannenharten bijzonder maakt, is dat deze romantische komedie niet vanuit het oogpunt van de vrouw is geschreven maar vanuit dat van de man. Dat zie je niet vaak. Maar hoewel de film zeker een heerlijk begin heeft, zal deze film niet ‘dé Nederlandse kerstfilm’ zijn of worden. Het is een film vol leuke grappen en mooie momenten, maar vaak voelt de film wat gehaast. Mannenharten is daarmee een vermakelijke film, waarbij het beter is om je te richten op enkele verhaallijnen en de rest maar even te laten voor wat het is.

Xoxo,

Immy.