Recensie | The Magnificent Seven (Erik Jansen)

The Magnificent Seven is een remake van een remake. De originele western uit 1960 was namelijk een nieuwe versie van de Japanse film Seven Samurai uit 1954. Regisseur Antoine Fuqua komt dit jaar met zijn versie, wederom een western en voorzien van een sterrencast. Onder de Magnifieke Zeven zien we Denzel Washington als premiejager en leider Sam Chisolm, Chris Pratt als Faraday, Ethan Hawke als scherpschutter Goodnight, Byung-hun Lee als Goodnight’s vriend en Japanse martial artist Billy Rocks, Vincent D’Onofrio als Jack Horne, Manuel Garcia-Rulfo als de Mexicaanse outlaw Vasquez en Martin Sensmeir als de Indiaan Red Harvast. De acteurs buiten de zeven zijn Haley Bennett als Emma Cullen en Peter Sarsgaard als de slechte industrialist Bartholomew Bogue. Fuqua regisseerde eerder de films Training Day, Shooter, The Equalizer en Southpaw. Zijn films wat dat betreft hit or miss. Alhoewel zijn eerder genoemde films goed zijn ontvangen behoren Fuqua’s films Olympus Has Fallen, Tears of the Sun en King Arthur tot de films die het minst geliefd zijn. Hoe zal zijn nieuwe versie op de oude western bevallen?

Titel: The Magnificent Seven
Regisseur: Antoine Fuqua
Scenario: Akira Kurosawa, Shinobu Hashimoto, Hideo Oguni, Richard Wenk, Nic Pizzolatto
Cast: Denzel Washington, Chris Pratt, Ethan Hawke, Vincent D’Onofrio, Byung-hun Lee, Manuel Garcia-Rulfo, Martin Sensmeier, Haley Bennet, Peter Sarsgaard
Genre: Actie, western
Speelduur: 133 minuten
Release: 22 september 2016

Het verhaal achter The Magnificent Seven speelt zich af in het mijndorpje Rose Creek in 1879. Bartholomew Bogue houdt de stad onder zijn duim en eist van de weerloze burgers afstand te doen van hun huizen. Hij is namelijk eigenaar van het bedrijf die in de omgeving mijnt naar goud. Wanneer een groep burgers in opstand komt, vermoord hij en zijn handlangers een aantal van de ongehoorzame burgers. Eén daarvan is de man van Emma Cullen. Bogue geeft de burgers drie weken om voor een laag bedrag afstand te doen van hun huizen. Dat geeft Emma de kans om op zoek te gaan naar iemand die haar in haar strijd tegen Bogue kan bijstaan.

Ze reist naar een ander dorp, ontmoet de premiejager Sam Chisolm en vraagt hem om hulp. Hij weigert in eerste instantie maar het geld is toch aantrekkelijk. Daarnaast hoort hij dat het om Bogue gaat, die hij nog kent van vroeger. Ze gaan op pad om de groep groter te maken. Te beginnen met Faraday, die wel iets in het grote geld ziet. Ze vinden tevens een oude vriend van Sam, de scherpschutter Goodnight. Hij wordt bijgestaan door zijn Japanse maat Billy Rocks die zich uitstekend in het wilde westen kan redden met vuurwapens en messen. De zeven worden opgevuld door de oude Jack Horne die voorheen Indianen scalpeerde, een Comanche-stam krijger Red Harvest en de Mexicaan Vasquez. Sam zocht Vasquez eigenlijk op voor een premie die op het hoofd van de Mexicaan had. Zichzelf aansluiten bij de zeven is wat dat betreft een betere optie.

De groep is gevormd en keert terug naar Rose Creek. Daar komt het op een vuurgevecht tussen de achtergebleven handlangers van Bogue en de magnifieke zeven cowboys. Het is aan hen om zichzelf en de andere burgers van het dorpje klaar te maken voor de terugkeer van Bogue en zijn grote groep handlangers.

De western is eigenlijk het genre van de vorige eeuw wat we wellicht nu met het superheldengenre kunnen vergelijken: Er zijn er ontzettend veel van, het begint uitgemolken te raken en wellicht is een eind van het genre bijna in zicht. Zo was het ook ooit met westerns. Uiteraard zijn de beste westerns uit die tijd de grote klassiekers, maar het grote aanbod verdween langzaamaan uit de bioscopen. Ik wil nu niet zeggen dat het met superheldenfilms nu ook het geval is, maar er zullen er vast wel zijn die daar zo over denken. De laatste jaren zien we toch veel westerns terug in de bioscoop. 3:10 to Yuma, The Hateful Eight, Django Unchained, True Grit zijn een aantal die een beetje gezorgd hebben voor de comeback van de western.

Eigenlijk zit The Magnificent Seven wat dat betreft vol met clichés van de oude westerns, maar juist omdat het zo lang geleden is dat het genre oubollig werd beschouwd, kan het eigenlijk wel weer. Onder die typische western clichés zitten onder andere de vreemdeling die het dorp in komt rijden, de stare down en de stereotype cowboys. Als je al heel lang geen western gezien hebt of er niet vaak mee in aanraking komt, zal dit je wellicht niet storen. Die clichés worden namelijk goed aangepakt in de film.

Het acteerwerk is uitstekend. Je komt weliswaar niet ontzettend veel van de achtergrond van de acteurs te weten, maar het is wel een leuk bij elkaar geraapt stel om de film mee door te komen. De film voelt ook wel aan als een soort The Avengers van het wilde westen. Het zijn uiteenlopende stereotype wild westenaren, maar samen vullen ze elkaar prima aan. De zeven cowboys zijn in tegenstelling tot de originele film van verschillende etniciteiten. Dit zorgt soms voor hilarische momenten, maar de film maakt er tegelijkertijd niet een al te groot punt van. Om een aantal voorbeelden te noemen is er een soort vete tussen het karakter van Chris Pratt en Manuel Garcia-Rulfo waarbij ze beiden het haantje willen zijn. Het karakter van Vincent D’Onofrio heeft een aantal grappige momenten, waarbij er ook het één en ander speelt tussen hem en de Indiaanse krijger. Ook zien we Ethan Hawke weer samen met Denzel Washington die samen eerder in een film van regisseur Antoine Fugua speelden. Denzel Washington is wat dat betreft degene die de film het meeste draagt. Zijn actiescenes zijn verbluffend en ook leren we het meest achter zijn karakter en de relatie die hij heeft met de andere acteurs. Haley Bennett laat zich van haar goede kant zien. Zij viel mij al op in 2007 in de romantische komedie Music and Lyrics. Tot zover heeft ze niet ontzettend veel opvallende rollen gehad (onlangs zat ze in The Equalizer en Hardcore Henry), maar hier laat ze zien dat ze veel meer in haar mars heeft dan alleen een beeldschoon voorkomen. In de aankomende film The Girl on the Train zullen we wellicht meer van haar acteerkwaliteiten gaan zien.

Ook de muziek draagt een leuk steentje bij aan The Magnificent Seven. Overigens is een gedeelte van de muziek geschreven door de onlangs overleden componist James Horner. Co-producer Simon Franglen heeft zijn werk voor de film afgemaakt. De muziek geeft je echter wel dat oude wilde westen gevoel wat bij een western hoort.

De film zit vol clichés van het genre, maar de filmmakers zijn zich hier dan ook van bewust. Het is niet een dramatische film zoals de western de laatste tijd vaker te zien is in de bioscoop, maar meer één ter popcornvermaak. The Magnificent Seven voegt niet echt iets innovatiefs toe als je veel westerns gezien hebt, maar voor diegene die nieuw met het genre zijn zal de film leuk genoeg zijn. Ook als je benieuwd bent hoe de cast zich redt in een spaghetti western, zal je jezelf goed vermaken. Er zit wat fantasie actie in, maar het is heerlijke actie die gezien de tijd van het jaar toch prettig wegkijkt in de bioscoop.

Erik Jansen