Recensie | Gringo (Sandro Algra)

Een zwarte komedie over Mexicaanse drugskartels met een all-star cast, inclusief Joel Edgerton: dat klinkt al als een succesformule. Na The Gift en Loving lijkt Edgerton op dit moment een van de meest gevraagde acteurs en filmmakers in Hollywood te worden. Je zou haast denken dat zijn broer Nash, die door probeert te breken als regisseur, met gemak mee kan liften op zijn succes. Gringo is Nash Edgerton‘s tweede regieproject. De kritiek op deze films is tot nu toe echter niet lovend. Een kleine meerderheid van de kijkers beschrijft de film als een incoherent rommeltje en een verspilling van een goede cast. Valt er voldoende vermaak te halen uit deze film voor een avondje uit, of moet Joel maar eens leren om nee te zeggen tegen familieleden?

Titel: Gringo
Regisseur: Nash Edgerton
Scenario: Anthony Tambakis, Matthew Stone
Cast: David Oyelowo, Charlize Theron, Joel Edgerton, Amanda Seyfried, Thandie Newton, Sharlto Copley, Harry Treadaway
Speelduur: 110 minuten
Genre: Actie, komedie
Release: vanaf 22 maart 2018 in de bioscoop

Misdaad loont?

‘Als je maar eerlijk bent zal geluk volgen!’. Dat was althans het motto van Harolds (David Oyelowo) vader. Zijn hele leven lang probeert Harold al volgens de regels te spelen, en daar kom je niet ver mee in het bedrijf Cannabax Technologies. Zijn twee bazen Richard (Joel Edgerton) en Elaine (Charlize Theron) behoren tot de meest hatelijke figuren in het bedrijfsleven. Tijdens een zakenreis in Mexico is hij het zat om de goodie two shoes te spelen. Hij zet zijn eigen ontvoering in scene in de hoop honderdduizenden dollars aan losgeld van zijn bedrijf af te kunnen troggelen. Maar wat hij niet weet is dat hij daadwerkelijk in het vizier van machtige drugsdealers is verschenen. Het ziet er naar uit dat hij de criminele zakenpartners van zijn bazen zwaar heeft onderschat.

Het verhaal van Harold is eigenlijk nog maar een klein onderdeel van de film. Deze all-star cast bevat onder meer: Miles (Harry Treadaway) die zijn vriendin (Amanda Seyfried) op vakantie meesleept naar Mexico. Sharlto Copley speelt Richards broer, de huurling die wordt ingehuurd om Harold uit de handen van de drugskartels te redden. Dan heb je nog Carlos Corona als de gevreesde drugsbaron met een fixatie op The Beatles en Thandie Newton als Harolds ontrouwe vrouw.

Hoewel David Oyelowo’s personage de belangrijkste focus van het verhaal lijkt de zijn zullen vooral de rollen van Joel Edgerton en Charlize Theron je bijblijven. De twee acteurs hebben een geweldige chemie, en weten met volle overtuiging een stel harteloze zakenmensen neer te zetten. Hierdoor is het wel jammer dat een aantal andere personages wat onderbelicht blijven. De twee showstelers lijken vrij letterlijk de show te stelen van de Oyelowo, die eigenlijk de hoofdpersoon had moeten zijn.

Dudejavu

De voornaamste kritiek op deze film die ik heb gehoord is dat het een rommeltje zou zijn met teveel subplots en personages. Die beschrijving deed me echter aan een hele andere film denken, namelijk de cult-klassieker The Big Lebowski. De overeenkomsten blijven daar ook niet bij. Zo draait het verhaal ook hier om een alledaagse held die voor een hoge Piet wordt aangezien en verwikkeld raakt in een crimineel complot. In beide films worden afgehakte tenen per post verstuurd. Er is zelfs personage dat over andere mensen oordeelt op basis van hun muzieksmaak (In dit geval hun mening over The Beatles in plaats van The Eagles). Wat doet deze film dan minder goed, afgezien van een minder origineel script hebben? The Big Lewboski weet gek genoeg nog enigszins orde te vinden in zijn chaos, het is een film die een hele kunst maakt van een losse structuur met onopgeloste subplots. En misschien komt dat wel vanwege een hoofdpersoon als ‘The Dude’ die met zijn lakse houding het verhaal bij elkaar weet te houden.

In Gringo heb je tientallen personages, maar geen hele duidelijke hoofdrol. Tegen het einde probeert de film ook nog eens alle losse eindje in het verhaal aan elkaar te knopen, maar dan denk je toch in een aantal gevallen: ‘wie was dat personage ook alweer?’. Zo ontmoet Harold tijdens zijn reis zowel een huurmoordenar als een geheime agent: twee personages met een vergelijkbare rol. Dan vraag ik me toch af waarom ze deze twee figuren niet in één hadden kunnen combineren. Amanda Seyfried en Harry Treadaway nemen een groot deel van de film in beslag. Maar hun rollen voegen weinig toe aan het geheel, waardoor ze allebei makkelijk uit de film geknipt hadden kunnen worden.

Een amusante Netflix komedie

Ondanks problemen met de personages en de structuur heb ik me nog redelijk vermaakt met Gringo. Het is geen film die ik zou aanraden voor een bioscoopavondje. Maar de acteerprestaties van de hoofdrolspelers maken de film misschien nog wel de moeite waard om een keer op tv te zien. Mocht je de film op Netflix langs zien komen: probeer het dan uit. Houd dan wel de doorspoelknop bij de hand voor de wat saaiere scenes.

Sandro Algra