Recensie | Frank (Merijn Wierenga)

Frank is losjes gebaseerd op een personage van muzikant Chris Sievey, Frank Sidebottom. Bandlid Jon Ronson schreef een boek over zijn ervaringen in de band van Sievey. Op dit boek is de film gebaseerd, maar echt de feiten volgen doet de film niet. Daardoor hebben de makers extra veel vrijheid en wordt de film aangenaam bizar. Bijzonder is ook dat de muziek door alle acteurs zelf wordt gespeeld, de band heeft zelfs een paar keer buiten de film opgetreden. De heerlijke muziek, die klinkt alsof Jim Morrison muziek heeft geschreven voor Pink Floyd, neemt je mee in de wereld van Soronprfbs. 

Titel: Frank
Regisseur: Lenny Abrahamson
Scenario: Jon Ronson & Peter Straughan
Cast: Michael Fassbender, Maggie Gyllenhaal, Domhnall Gleeson, Scoot McNairy, François Civil
Speelduur: 95 minuten
Genre: Komedie/drama
Release: vanaf 9 april 2015 in de bioscoop

Recensie Frank

Frank begint heel simpel. De jonge muzikant Jon is bezig met het schrijven van eigen nummers omdat hij graag beroemd wil worden. Wanneer de band Soronprfbs in zijn dorp speelt verandert zijn leven drastisch. Vanaf dat moment wordt hij meegezogen in de absurde wereld van een band waarvan de leadzanger altijd een masker draagt dat twee keer zo groot is als zijn eigen hoofd.

Jon heeft al lang de droom om door te breken als muzikant maar heeft nog niks bereikt. Wanneer de band van Frank langskomt in het dorp waar Jon woont om een gig te spelen en ze hun toetsenist missen, krijgt Jon de kans om mee te spelen in dit bijzondere gezelschap. Het eerste optreden mislukt volkomen, maar Jon wordt uitgenodigd om de band te helpen bij het maken van een album in een huisje ver van de bewoonde wereld.

Frank

Bij het maken van het album is de chemie tussen de bandleden op zijn minst bijzonder te noemen, maar als de muziek wordt gespeeld vullen ze elkaar aan. Het levert in ieder geval een aantal komische situaties op. Toch schuilt er wel een serieuze ondertoon in de bizarre situaties die zich voltrekken in het huisje. Zo worstelt iedereen in het huis met een probleem. Een van die problemen is Frank die nooit zijn masker afdoet want zelfs eten of douchen gaat altijd met het masker op. Toch lukt het de band ondanks die problemen om een album af te maken.

Vanaf het moment dat het album af is zakt de film echter een beetje in. Het verfrissende en bizarre uit het eerste deel maakt plaats voor een kleine variatie op de worsteling van nieuwe bands die groot proberen te worden. Gelukkig herpakt de film zich richting het einde en wordt het zelfs nog aangrijpend wanneer het probleem van Frank zich steeds duidelijk ontvouwt.

Frank is een heerlijke variatie op de muziekfilms waarin nog onbekende bands beroemd willen worden. In Frank draait het om de muziek en alleen door Jons toevoeging is bekend worden een doel. Doordat de focus niet ligt op het succes, is het een film met muziek, vriendschappen, gekheid, een serieuze ondertoon en uiteindelijk ontroerende emotie.

Merijn Wierenga



VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.

FacebookInstagramPinterestTwitter