Recensie | Bloedlink (Martijn Pijnenburg)

Remakes…verfrissend of gewoon een commercieel excuus om goede films te verpesten? De meningen hierover blijven verdeeld. Het zijn niet alleen oude films die in nieuw jasje worden gestoken, maar tegenwoordig ook niet-Engelse films die in het Engels worden vertaald. Andersom gebeurt dit ook, dit keer onder de regie van Joram Lürsen met de film Bloedlink.

Titel: Bloedlink
Regisseur: Joram Lürsen
Cast: Tygo Gernandt, Sarah Chronis, Marwan Kenzari
Speelduur: 92 minuten
Genre: Drama, Thriller
Release: 25 september 2014

De jonge, knappe Rico (Marwan Kenzari) en de norse Victor (Tygo Gernandt) hebben als ex-gedetineerden een waterdicht plan uitgewerkt voor de ontvoering op de 25-jarige Laura Temming (Sarah Chronis). Met deze kidnapping willen ze de slag van hun leven slaan. Als zij Laura op klaarlichte dag in een bestelbus meesleuren en vasthouden in een flat, starten niet veel later de onderhandelingen over het losgeld met Laura’s rijke vader. Victor hoopt 4 miljoen te ontvangen, maar zijn maat Rico heeft misschien andere plannen. Gaandeweg verschuift de onderlinge machtsverhouding tussen Laura en haar kidnappers Rico en Victor in hoog tempo.

Nederlands

Het feit dat Bloedlink een remake is maakt het voor mij wat lastiger om de film te beoordelen. De originele Britse film The Disappearance of Alice Creed heb ik namelijk niet gezien. Had ik dit wel, dan had ik geweten of het ordinaire taalgebruik en het overbodige naakt in deze film thuis hoorde of dat het gewoon de typisch Nederlandse cinema was.

Bloedlink is een film die sterk opent en de kijker van meet af aan nieuwsgierig maakt. De gebeurtenissen hierna blijven boeiend, totdat de plotwendingen te spraken komen. Een enkeling komt zeer onverwacht, maar het merendeel zag je aankomen of deze waren niet geloofwaardig. Desondanks dit blijft de spanning er nog een hele tijd in. Tevens is alles meer dan prima in beeld gebracht. Met name de wreedheden en vernederingen die bij een opsluiting komen kijken maken indruk. Rauw en realistisch, al lijkt het soms enkel voor het choquerend effect.

De volle 200%

Alle drie de acteurs gaven (zoals Rico dat zegt) “de volle 200%”, maar wisten mij niet allemaal te overtuigen. Gernandt lijkt af en toe net een robot in plaats van een keiharde crimineel. Hij gaf me een ongemakkelijk gevoel, wat wellicht juist de bedoeling was. Voor mij was het echter eerder storend dan indrukwekkend. Marwan Kenzari daarentegen was een stuk menselijker. Sarah Chronis was echter de uitspringer en de angst is duidelijk in haar ogen te zien.

Losgeld

Bloedlink is een prima film, en geen reden om je (los)geld terug te vragen. Een sterke cast, overtuigende beelden en meer dan voldoende spanning. De ongeloofwaardigheid en vooral het zwakke einde, doet echter afbreuk aan de film. Diegene die niet van Nederlandse films houden maar hierin een uitzondering hoopte te zien kunnen beter het origineel bekijken.

Martijn Pijnenburg

★★★☆☆