Recensie | Avengers: Age of Ultron (Immy Verdonschot)

Met al die superheldenfilms zou je denken dat het publiek op een gegeven moment verzadigd zou raken. Maar na zo’n immens goede film als The Avengers in 2012 was, kun je niet anders dan het vervolg willen zien. Niet alleen is Avengers: Age of Ultron weer geschreven en geregisseerd door Joss Whedon, ook veel bekende gezichten zijn terug te zien. En dat kan maar een ding betekenen: Genieten.

Titel: Avengers: Age of Ultron
Regisseur: Joss Whedon
Scenario: Joss Whedon, Stan Lee, Jack Kirby
Cast: Robert Downey Jr., Elizabeth Olsen, Scarlett Johansson, Aaron Johnson, Chris Evans, Chris Hemsworth, Cobie Smulders, Mark Ruffalo, Jeremy Renner, Samuel L. Jackson
Speelduur: 141 minuten
Genre: Actie/Fantasy/Avontuur
Release: vanaf 22 april 2015 in de bioscoop

Het verhaal speelt zich iets na de eerste film af, waar het team nu bezig is om de staf van Loki terug te krijgen. Zodra dit zo ver is, komt Stark al snel met een nieuw idee om voor altijd van oorlog af te zijn. De staf bevat namelijk A.I. en na een trauma te hebben opgelopen van het vorige gevecht, wil hij vrede brengen aan de hele wereld. Maar zijn uitvinding keert zich tegen hen. En dat betekent maar een ding: Spanningen bij de Avengers en een extreem zware strijd die ze wellicht niet zullen overleven.

Hoe verder?

Aan het einde van de vorige film waren de vijanden verslagen en keerde iedereen terug naar hun huidige leven. Ze gingen op vriendelijke termen uiteen. Maar dat betekent nog niet dat ze vrienden zullen blijven. Voor ‘the greater good’ komen deze superhelden weer samen, maar ook in Avengers: Age of Ultron vinden weer strubbelingen plaats en is er hier en daar onenigheid tussen dit meesterlijke team. Op die manier weet Whedon goed bij de basis te blijven. Is het dan hetzelfde als de vorige film? Bij lange na niet. The Avengers legde de basis: Het bracht de Avengers bij elkaar en toonde dat ze samen konden werken. Nu is het tijd voor een nieuw verhaal. En dat geeft Whedon. Een nieuwe film met een spannend verhaal, nieuwe personages en verder de bekende superhelden die opnieuw een machtige vijand moeten verslaan. En belangrijker nog: Daar hebben ze elkaar voor nodig.

Recensie Avengers: Age of Ultron

Deja vu…

Bij een succesvol eerste deel is het natuurlijk lastig om de vertrouwde formule los te laten bij het tweede deel. Het kan daarom zijn dat verschillende elementen in de film je bekend voorkomen. Zo is de stad New York ingewisseld voor een kleiner ander land en zijn de aliens vervangen door robots. Vooral tegen het einde van de film, zul je dan ook momenten hebben van deja vu. Geheel hetzelfde is het echter niet, waardoor je nog net zoveel kunt genieten van de actie scènes. Al kunnen bepaalde gevechten daardoor misschien voor sommigen wat lang aanvoelen.

Ultron

Als er iets is waar Joss Whedon goed in is, dan is het wel het ‘likable’ maken van villains. Zo hield iedereen van Loki in de vorige film en ook Ultron is hier geen uitzondering op. Op een bepaalde manier heeft Whedon hem zo menselijk gemaakt, door zijn gedrag, zijn uitingen en ook hier weer geweldige quotes, dat je niet anders kan dan genieten van deze slechte gast. Het mooiste van alles is echter dat zijn achtergrond terug kan komen: Hij voelt zich een marionet die niet naar zijn meester wil luisteren (het Frankenstein dilemma). En dat laat hij de Avengers merken ook. Een doelbewuste machine, of moet ik zeggen A.I., die zijn eigen plannen maakt en de kracht heeft om het door te zetten ook. Voor sommige is het de ergste nachtmerrie, maar in deze film is het meesterlijk uitgewerkt.

Genietmomenten

Avengers: Age of Ultron zit weer vol grappen, maar verschillende momenten die het extra genieten maakte waren het moment waarop Hawkeye zegt “Yeah, you’d better run”. Dit is een quote uit Firefly (een andere serie van Whedon), welke Nathan Fillion overigens ook in Castle ‘hergebruikte’. Ook bevat de film een running gag over language. Dit laatste is een grap van de eerste paar minuten, maar blijft gedurende de film terug komen. Een andere running gag heeft betrekking op Thor en zijn hamer, maar meer zal ik er niet over zeggen. Dit zijn van die klassieke Joss Whedon momenten en oneliners die in de meest spannende momenten nog een glimlach op je gezicht kunnen toveren. Het zijn slechts twee voorbeelden, maar zoals je bij Whedon mag verwachten, zit de film er vol mee. Van de sarcastische opmerkingen van Stark tot de burgerlijkheid van Rogers. Ook verwijzingen naar de vorige film zullen menig kijker niet ontbreken.

Recensie Avengers: Age of Ultron

Bekende gezichten

Wie houdt er niet van om oude bekenden weer eens te zien? Zo heeft ook Whedon hier de verschillende geliefde karakters teruggebracht en blijven hun karakters groeien. In deze film is namelijk iets meer ruimte voor hun achtergrondverhalen. Zoals de safe haven waar Hawkeye naar terugkeert, of wat Black Widow mee heeft moeten maken om te worden wie zij is. Het gaat echter niet alleen om de ‘grote’ namen van de film, maar ook om personages uit de andere films. Zo keert ook Stellan Skarsgard even terug, krijgen we leuke anekdotes van Don Cheadle en vangen we een glimps op van Hayley Atwell. Hoewel de dames Portman en Paltrow fysiek ontbreken in de film, worden ze wel genoemd. En alsof dat nog niet genoeg is krijgen we ook het SHIELD-duo uit de vorige film weer even te zien.

Vers bloed

Al sinds de promotie startte is bekend dat er nieuwe helden werden toegevoegd aan het team: Scarlett Witch en Quick Silver. Ook The Vision is trouwens nieuw, al komt die vrij laat in de film naar voren. Zij vormen een interessante toevoeging aan het verhaal en bieden zekers extra’s om van te genieten. Als je echter voor de Avengers komt zoals je ze kent uit de vorige film, dan kan de film wellicht wat ‘vol’ aanvoelen. Dit heeft vooral te maken met de hoeveelheid extra gezichten (zie hierboven), maar dit is al snel te verklaren met een blik op Avengers 3 en 4. Gezien daar gebruik wordt gemaakt van een nieuwe samenstelling van de Avengers. Het is voor deze film daarom wennen aan de overgang, maar gelukkig doet het niet af aan de film zelf en vormt het een mooie brug naar de vervolgen die nog komen.

Een visueel spektakel

Waar Avengers: Age of Ultron het ook erg van moet hebben zijn de special effects en visual effects. De film ziet er zo prachtig uit, dat je er geen genoeg van kunt krijgen. De slowmotion beelden van Quick Silver zijn een genot voor het oog, als ook het uiterlijk van Ultron. Er is zo goed vormgegeven aan zijn gestalte in de beweging van zijn mond en ogen, dat hij heel menselijk overkomt. Tot in de kleinste detail zijn deze beelden bijgewerkt, waardoor je van begin tot eind zult genieten. Verder zit de film, net als zijn voorganger, vol geweldig stuntwerk en een hoop ‘destructorama’ waar dit keer niet New York, maar een ander land voor uit is gekozen. Maar het mooiste is zijn waarschijnlijk de beelden van de Avengers die weer zij aan zij vechten, ieder met hun eigen stijl, en waar de camera langs glijdt.

Kortom: Het is weer een en al genieten. Overtreft Avengers: Age of Ultron de vorige? Dat zou ik niet durven zeggen. De films zijn dermate verschillend met zo’n andere verhaallijn, dat ze eigenlijk niet te vergelijken zijn. Zo staat het verhaal op zich en hoef je de vorige film niet gezien te hebben om te kunnen genieten van deze. De humor is weer net zo sterk als anders, met iets meer terugkerende running gags. En ook hier heeft Joss Whedon ons weer weten te verrassen met een villain om van te houden.

Xoxo,

Immy.