Recensie | Aanmodderfakker (Immy Verdonschot)

Michiel ten Horn. Tot een paar jaar terug hadden nog maar weinig mensen van zijn naam gehoord. Maar in 2012 opende hij de ogen van het filmpubliek én festivalpubliek met De Ontmaagding van Eva van End op het Nederlands Film Festival. Ook dit jaar wist hij het publiek te verrassen en ging hij met maar liefst drie Gouden Kalveren naar huis voor zijn tweede grote film: Aanmodderfakker. Een film die wellicht de meeste bij zal blijven, alleen al vanwege de naam. Deze maakt namelijk kans op de titel Woord van het Jaar.

Titel: Aanmodderfakker
Regisseur: Michiel ten Horn
Scenario: Anne Barnhoorn
Cast: Gijs Naber, Roos Wiltink, Yannick van de Velde, Martijn Hillenius, Anniek Pheifer
Speelduur: 100 minuten
Genre: Komisch drama
Te zien vanaf: 06 november 2014

Thijs (Gijs Naber) is de eeuwige student. Op relaxed tempo gaat hij door zijn leven vol bier, chicks en een eventuele dienst bij een sfeerloze mediagigant. Een man van 32 die nog steeds niet al zijn rekeningen betaald, in een dagelijkse sleur zijn drinken over het toetsenbord spilt en zijn was bij zijn zus doet. Als hij daar weer eens de was wil draaien, ontmoet hij de oppas: Lisa (Roos Wiltink). Zij is een zestienjarig meisje met grote ambities en dat maakt iets in hem los…De weggestopte onvrede over zijn eigen passieve leven.

De eeuwige student

De levensstijl van Thijs zal niemand onbekend voorkomen. Maar hoewel sommigen zich erin zullen herkennen zullen er tevens mensen zijn die zich aan hem kunnen ergeren. Want student of niet, hij is een volwassen man die weinig doet in zijn leven en er weinig invulling aan geeft. Ergens is er niets meer verschrikkelijk dan niet weten wat je wil doen met je leven en dan moeten studeren. Met langstudeerboetes en leenstelsels is het bijna een wonder om nog aan studeren toe te komen. Voor langstudeerder Thijs, 32 jaar oud, gaat dit verhaal niet op. Hij leeft van feesten, drinken, slapen, de kliekjes van zijn ouders, doet de was bij zijn zus en dat alles zonder een zorg in de wereld omdat zijn ouders de rekeningen betalen. Regisseur ten Horn weet als geen ander dit gevoel en de tijdloosheid van Thijs zijn leven over te brengen. Acteur Gijs Naber overtuigt met zijn lakse houding en vaak duffe en verveelde uitdrukking. Daar voegt hij nog een vleugje onvolwassenheid aan toe en zo zet hij de perfecte eeuwige student neer.

Omsingeld door relaties

Bij zijn zus ontmoet Thijs de zestienjarige babysitter Lisa. Zij wil veel in het leven en heeft zichzelf als doel gesteld toegelaten te worden op Oxford. Geen kleine opgave. Achter haar doelgerichtheid schuilt echter een onzekere puber, wat maakt voor een verrassende maar ook ingewikkelde relatie tussen Thijs en Lisa. De rest van Thijs zijn familie heeft net zoveel last van relaties. Want Lisa is ook nog eens het zusje van de man van Thijs zijn zus, Simone (Anniek Pheifer). En waar het leven van Simone zo gesmeerd lijkt te lopen, toont diens man, Tim (Martijn Hillenius), dat hij baalt van zijn leven en de vrijheid die Thijs heeft. Alsof dat nog niet genoeg is ook Thijs zijn vader de draad een beetje kwijt: Na zijn pensioen besluit hij zichzelf te gaan vinden met een tocht naar Santiago de Compostella. De echte wake-up call komt echter van Thijs zijn kamergenoot: Walter (Yannick van de Velde). Walter besluit op een gegeven moment wie de vrouw van zijn droom is en verandert voor de ogen van Thijs. Hoewel Thijs omsingeld wordt door deze vele relaties als voorbeelden – of juist tegenbeelden – draait de film vooral om zijn groeiende band met Lisa. Een bijzondere relatie die je van begin tot eind vast weet te houden en voor behoorlijk wat spanning zorgt, alleen al vanwege het leeftijdsverschil.

Humor met een randje?

Het heerlijke aan deze film is de zelfspot die Ten Horn en scenarist Barnhoorn laten zien, als ook de clichés waar op een creatieve manier gebruik van wordt gemaakt. Wanneer je meerdere van dit soort films hebt gezien, krijg je namelijk al snel het idee dat je ze allemaal hebt gezien. Dat gevoel zul je ook zeker bij deze film hebben, maar Ten Horn laat je er alsnog om lachen. Afgezien van de clichés kun je ook lachen om de hele houding van Thijs. Neem het moment uit te trailer waar Thijs van zijn fiets stapt om een sigaret op te steken en vervolgens een enorme stronk voor zijn fiets valt. Thijs zijn reactie? Een verzuchtend en ongelovig ‘Faaaaaaak’. Wat overigens niet wegneemt dat veel humor in deze film op het randje is. Soms komt ofwel het verhaal ofwel de humor namelijk erg dichtbij de waarheid. Waar de een er om zal kunnen lachen, zal de ander het net iets too close for comfort vinden.

Het werk van Ten Horn

Een van de sterkste punten van de film is waarschijnlijk de ‘handtekening’ van Michiel ten Horn zelf. Namelijk dat de hele film open is voor interpretatie. Net als bij De ontmaagding van Eva van End toont hij vele verschillende personages die ieder hun eigen keuzes maken zonder hier een oordeel over te vellen. Je aanschouwt het gewoon en trekt er je eigen conclusies uit. Je zult dan ook merken dat je het een af kan keuren, maar juist weer om het ander erg kunt lachen. Daarnaast zitten Ten Horns films visueel sterk in elkaar. Met felle kleuren en duidelijke contrasten zorgt het voor een bijzondere vertelling van een levendig verhaal.

‘Aanmodderfakker.’ Het woord is bedacht door een kennis van regisseur Michiel ten Horn. Een samenstelling van ‘aanmodderen’ en ‘motherfucker’ waarmee bedoeld wordt: lamzak, eeuwige student. Een treffendere titel kun je niet bedenken voor dit verhaal. Aanmodderfakker is een humoristische film, met bij tijden een kritisch randje. Alles wat de titel uitdraagt komt in de film naar voren. En ondanks het feit dat de film over een lamzak gaat, weet de film je visueel te vermaken en met een goede dosis aan humor en spanning vast te houden. Met zo’n bijzondere en unieke film is het dan ook niet vreemd dat deze in de Gouden Kalveren voor Beste film, scenario en acteur mee naar huis nam. Kijken dus!

Xoxo,

Immy