2014 is een moeilijk jaar geweest voor ons allen. Er komt maar geen einde aan de conflicten in het Midden-Oosten, vrede tussen Israël en Palestina lijkt verder weg dan ooit. Ondertussen staat het Westen op de drempel van een nieuwe Koude Oorlog, terwijl onze jongeren naar het buitenland afreizen om lid te worden van terroristische bewegingen. Het Amerikaanse congres heeft zich tegen president Obama gekeerd, politiek bedrijven is in het hele land onmogelijk geworden. Maar de grote vraag die ons de laatste weken bezig heeft gehouden is natuurlijk: ‘Krijgen we The Interview ooit nog te zien?’. Niet dat ik deze film op mijn verlanglijstje had staan. Maar hoe erger de hackers hun best doen om deze film uit de circulatie te halen, hoe meer we er voor over zullen hebben om hem te zien.
Lees hier het eerste deel van deze blog
De 10 Slechtste Films
Wat hebben Transformers: Age of Exctinction en The Expendables 3 met elkaar gemeen? Ik heb ze niet gezien! Ik had nog het voornemen om dit jaar meer slechte films te kijken, maar heeft het zin om naar de bioscoop te gaan als je weet dat je er niet van zult genieten? Natuurlijk was A Haunted House 2 verschrikkelijk. De kwaliteit van een Wayans productie is echter zo consistent laag dat ik me af ga vragen of het niet opzettelijk wordt gedaan, zoals bij Sharknado 2: The Second One.
Doordat in voorgaande jaren gedrochten als Jack and Jill en Movie 43 de lat behoorlijk laag hadden gelegd leek het dit jaar nogal mee te vallen met slechte films. Dit dwong mij er toe opnieuw na te denken over de definitie van ‘slecht’. De meest verschrikkelijke films zijn niet per se degene die mij simpelweg het minst vermaken. Het gaat om de films waarbij de producenten totaal verkeerde keuzes maken en uiteindelijk falen in het overbrengen van hun boodschap.
10) Arnold Schwarzenegger heeft twee soorten typetjes: een vechtmachine met psychopathische neigingen en een grote vriendelijke reus. De meest vermakelijke Arnold films bevatten een held die de ideale combinatie toont tussen deze twee elementen. Sabotage heeft niet het script of het acteerwerk van een goede actie-thriller. Aan de andere kant neemt het zichzelf te serieus om te functioneren als een leuke B-film.
9) Herinner jij je nog die geweldige film uit 1997: As Good As It Gets? De scenarioschrijver van deze klassieker, Mark Andrus, bedacht dit jaar het verhaal And So It Goes: een romantische komedie over een bevooroordeelde oude knorrepot die weer leert lief te hebben… Blijkbaar is het herhalen van dezelfde formule geen garantie voor succes. Ik wilde deze film graag leuk vinden. Maar aan het einde besefte ik me dat het alleen lag aan de aanwezigheid van Michael Douglas en Diane Keaton.
8) The Prince is niet de eerste en zeker niet de laatste film over een voormalige huurmoordenaar die het in zijn eentje opneemt tegen de maffia. Als je gebruik gaat maken van een totaal uitgemolken plot kun je dat op z’n minst compenseren met spannende actiescènes, verrassende wendingen, goed acteerwerk of een flinke dosis humor: vier dingen die deze film niet heeft. Wil je een leuke film zien binnen dit genre? Kijk liever John Wick.
7) Het is fijn om te zien dat Daniel Radcliffe tegenwoordig carrière maakt binnen verschillende genres. De horror-misdaadfilm Horns was weliswaar geen geslaagd project, maar de makers deden tenminste nog hun best om die film iets unieks mee te geven. What If (ook wel The F Word) is een film die graag alternatief WIL zijn, en dat probeert te bereiken met een handjevol surrealistische beelden en verkapte Pulp Fiction-achtige dialogen. Deze guitige gimmicks zullen je eerder mateloos irriteren dan dat ze wat aan de film bijdragen. Als je een indie film wilt maken is het om te beginnen geen goed idee om het plot van een doorsnee romantische komedie te gebruiken.
6) Hoe zou jij reageren als een vrouw met een kort jurkje en hoge hakken jou ‘s nachts op straat om hulp vraagt? In Walk of Shame wordt Elizabeth Banks dankzij een groot misverstand door heel Los Angeles aangezien voor straathoer. Haast de hele film is gebaseerd op deze grap. Banks veroordeelt vervolgens iedereen die haar op basis van haar uiterlijk discrimineerde. Deze moraal komt niet goed over in een comedy die juist deels afhankelijk is van walgelijke grappen met een soms licht racistisch tintje.
5) ‘Hij ging op zoek naar de definitie van vreugde, maar realiseerde zich dat hij eerst zelf gelukkig moest zijn om anderen gelukkig te maken’. Hector and the Search for Happiness is nog zo’n film die gebruik probeert te maken van een speelse indie-achtige stijl. Ik had het gevoel dat de handgetekende animaties enkel in de film zaten omdat men niks interessants te zeggen had. Simon Pegg is een van de grappigste acteurs uit deze generatie. Hier komt hij echter over als een egoïstische mafketel met een pretentieuze levensmissie.
4) Zou het ethisch verantwoord zijn om ons lichaam en geest over te geven aan de moderne technologie? Het is een interessante vraag die een genuanceerd antwoord verdient. In Transcendence weet Johnny Depp voor dat hij overlijdt zijn gedachtes naar een computer over te plaatsen. Het is een angstaanjagend scenario. De meest verschrikkelijke mensen zijn echter de ‘vrijheidsstrijders’ die zich met terreur tegen deze technologie verzetten. Toch leek het de bedoeling dat jij als kijker sympathie voor hen hoort te ontwikkelen. Het resultaat is een kille en trage film zonder personages waar iemand zich mee kan identificeren.
3) Hoe noem je het als een regisseur zes jaar steekt in het ontwerpen van een set en vervolgens zijn plot en personages klakkeloos overneemt uit andere films? Weggegooid geld… Pompeii speelt zich af tijdens de historische tragedie waarbij vulkaan Vesuvius meer dan tienduizend levens eiste. Toch vonden de makers het fictief liefdesverhaal tussen een edele vrouw en een slaaf blijkbaar boeiender. Het is een film die je moet kijken als je de 48-uurs relatie uit Titanic niet ongeloofwaardig genoeg vond.
2) Ik was geen fan van de The Conjuring, in plaats van een origineel verhaal was het meer een hommage aan klassieke horrorfilms. Maar die film had op z’n minst nog het belangrijkste ingrediënt van een goede horrorfilm: enge scenes. De prequel Annabelle schiet ook hierin tekort. Bijna de hele film lang wordt spanning opgebouwd met close-ups van een oerlelijke pop. Hoe suggereer je dat die pop leeft? Door haar tussen shots in van positie te veranderen. Deze filmtechniek ken ik nog van low-budget kinderprogramma’s die op Villa Achterwerk draaiden.
1) Als er iets erger is dan een hersenloze slasher-film dan is dat wel een pretentieuze slasher-film. In de nabije toekomst is misdaad in de VS naar een dieptepunt gedaald, allemaal doordat het totalitaire regime alle soorten misdaad toestaat tijdens het jaarlijks evenement ‘De Zuivering’. The Purge: Anarchy is alweer het tweede deel in de The Purge filmreeks. Ook dit vervolg lijkt meer geïnteresseerd in de ene na de andere actiescène dan in het uitleggen van de kromme logica achter deze Zuivering. Door het hoger budget dan zijn voorganger verwacht je nog dat deze film meer aandacht zou besteden aan het opbouwen van dit dystopisch wereldje. Het enige wat we er echter bij hebben gekregen is een handjevol subplots die nergens naartoe leiden. Ik vermoed dat de subplots nog een resolutie krijgen in één van de volgende delen… maar het liefst zou ik willen dat het bij twee films blijft.
5 Films die de Wereld Verdeelden
‘Kunst verbroedert’ zegt men regelmatig. Dat valt op internetforums niet te merken. Soms lijkt het alsof we er toe in staat zijn om elkaar de hersenen in te slaan door verschil in mening over een film. Ook dit jaar zagen we een handjevol films die de wereld tot op het bot verdeelden. Hierbij deel ik een kleine selectie daarvan.
5) Een remake van een cultfilm? Dat stuit gegarandeerd op kritiek. Ik was aangenaam verrast met de nieuwe Robocop. Het was weliswaar niet zo gewelddadig als het origineel, en de hoofdpersoon verdiende wat meer karakterontwikkeling. Het acteerwerk, politieke satire en actuele boodschappen gaven de film wel een frisse draai. Het helpt ook dat ik het origineel helemaal niet zo’n geweldige film vond.
4) De eerste Anchorman wist met de meest flauwe grappen weg te komen, het was gewoon een goed gebalanceerde komedie. Van Anchorman 2: The Legend Continues heb ik nog steeds flink genoten, ondanks zijn tekortkomingen. Mijn broer was daartegen zwaar teleurgesteld. Al gauw merkte ik dat haast iedereen een andere mening op de film nahield. Er is ook een sterke onenigheid over welke grappen nou wel en niet werken. Blijkbaar heeft dit vervolg niet zo’n sterk balans als het eerste deel.
3) Christopher Nolan was enkele jaren geleden nog onbetwist een van de meest succesvolle regisseurs in Hollywood. De laatste tijd groeit de kritiek richting zijn regiestijl, tot op het punt dat ‘Nolanisme’ bijna een scheldwoord is. Als het aan militante fans ligt zal Interstellar de geschiedenis in gaan als de beste Sci-Fi film aller tijden, alle voorgaande ruimtefilms doen er niet meer toe. Maar lang niet iedereen was onder de indruk van de personages, het plot, de dialogen en zelfs het ruimteavontuur. Ik vond het een film met veel interessante ideeën maar ook veel mankementen. Veel Nolan films zijn zo ingewikkeld dat simpele logica vaak ontbreekt.
2) The Amazing Spiderman 2 had een kaskraker moeten worden, en dat werd het ook. Het was echter de minst succesvolle film in de franchise, dat wil zeggen: de op vijf na meest succesvolle film uit 2014, met een opbrengst van 700 miljoen! Blijkbaar is dit al genoeg om de toekomst van deze filmserie onzeker te maken. De ene vond het de beste Spiderman film tot nu toe, de andere vergeleek het met de meest gehate superheldenfilms. Op zich bevat het alles wat het tot een goede superheldenfilm zou moeten maken. Er gebeurt gewoon veel te veel in één film.
1) Zelfs met tien nominaties kreeg American Hustle geen enkele Oscar. Dat illustreert wellicht hoe het publiek over deze film denkt. Bij mijn eerste zitting was mijn mening overwegend negatief, waarschijnlijk vanwege mijn hoge verwachtingen. Ik had het gevoel dat deze film vooral raar was om het raar zijn. Het was leuk dat de acteurs de vrijheid kregen om te improviseren. Door de overvloed aan langdradige dialogen verliest de film echter wel zijn focus. Toen ik de film later in een groep zag kon ik er al wat meer van genieten. De vriend rechts van mij vond hem helemaal geweldig, degene aan mijn linker zijde kon hem niet uitstaan.
Wat kunnen we van 2015 verwachten?
Zoals altijd zal Nederland nog moeten wachten op de uitgave van bepaalde films die in het buitenland al lang draaien. In januari kijk ik vooral uit naar Birdman en The Theory of Everything. De stoute dames kunnen een maand later hun hart ophalen bij de verfilming van Fifty Shades of Grey. Volwassen Sci-Fi fans beginnen zich alweer klein te voelen, want in december verschijnt de langverwachte Star Wars Episode VII: The Force Awakens. Ik zelf ben vooral benieuwd naar Jurassic World in juni. Ik vraag me namelijk af of een van mijn favoriete jeugdfilms nog een derde vervolg nodig heeft.
Namens de redactie van Filmhoek wens ik jullie allemaal een fijne jaarwisseling!
Sandro Algra
GESCHREVEN DOOR
