Recensie | The Lone Ranger (Marlou Spoormakers)

The Lone Ranger is gebaseerd op de gelijknamige serie, die in de jaren 30 van de vorige eeuw op de tv te zien was. Gore Verbinski, regisseur van de Pirates of the Carribean films, heeft na het succes van deze films opnieuw een flink budget gekregen om een gelijksoortige film te maken, maar dit keer gesitueerd in het Wilde Westen. Met wederom Johnny Depp als leading man.

Titel: The Lone Ranger
Studio: Walt Disney Pictures, Jerry Bruckheimer Films
Regisseur: Gore Verbinski
Scriptschrijver: Ted Elliott, Terry Rossio, Justin Haythe
Hoofdrollen: Armie Hammer, Johnny Depp, Helena Bonham Carter, William Fichtner, Tom Wilkinson e.a.
Genre: Actie, Avontuur, Western
Speelduur: 149 min
Release: Vanaf 8 augustus in de bioscoop

De film start met de oude indiaan Tonto (Johnny Depp) die in een circus aan een klein jongetje zijn avonturen met de Lone Ranger vertelt. Het verhaal speelt zich af in het zuiden van Amerika in de tijd dat de eerste spoorlijn in Amerika werd aangelegd. De film start meteen met een grote actiescène, als de bad guy Butch Cavendisch (vermakelijk gespeeld door William Fichtner) in de trein onderweg is om te worden opgehangen. In diezelfde trein zit John Reid (Armie Hammer, bekend van o.a. The Social Network), onderweg naar zijn geboorteplaats om als officier van justitie aan de slag te gaan. Samen met de beschilderde indiaan Tonto probeert John te voorkomen dat Butch ontsnapt, maar dit mislukt. Als Butch daarna de broer van John vermoordt en zijn hart opeet, besluit de dood gewaande John om als de gemaskerde held de Lone Ranger verder te gaan. Samen met Tonto gaat hij achter Butch aan om wraak te nemen. De twee tegenpolen zorgen voor de nodige humor en spektakel in de film, die eindigt zoals de film begon: met een lange actiescène op en in een trein.

Hoewel Armie Hammer de hoofdrol heeft, steelt Johnny Depp opnieuw de show. In Amerika heeft de film veel kritiek gekregen vanwege het rommelige scenario en de rare rol van Johnny Depp. Niet geheel terecht in mijn ogen. Johnny doet waar Johnny goed in is, een vaag type spelen inclusief veel make-up, aparte maniertjes en vreemde attributen. Als Tonto probeert hij bijvoorbeeld gedurende de hele film de dode vogel op zijn hoofd te voeren. De overeenkomsten met zijn personage Jack Sparrow in de Pirates films zijn ruim aanwezig, zoals de hoofdband, make-up en zijn vreemde taalgebruik, maar hij flikt het wel weer. Johnny Depp is een van de weinige acteurs die altijd weg komt met het spelen van dit soort vreemde personages. Daarnaast bestaat de cast uit andere goede acteurs zoals Tom Wilkinson en Helena Bonham Carter, die net als Johnny Depp een patent heeft op het spelen van aparte typetjes. In deze film speelt zij Red, een pooier met een ivoren kunstbeen met daarin een geweer waarmee ze zonder pardon ongehoorzame gasten neerschiet.

Het scenario is soms rommelig en overvol met allerlei plotwendingen en verhalen aan de zijlijn over John’s oude liefde/schoonzus Rebecca en de geschiedenis van Tonto. Gore Verbinski heeft niet geprobeerd om een vernieuwende film te maken, hij heeft voortgeborduurd op het succes van de Pirates films en er een westernsausje overheen gegoten. Desondanks is het weer een vermakelijke popcornfilm. Niet teveel nadenken, genieten en daarna weer vergeten.

Marlou Spoormakers