Boekrecensie | True Indie (Raymond Doetjes)

Ja beste Filmhoek lezers, ik weet het, dit is een review van een boek en geen film! Maar het is wel een boek over het maken van films en is geschreven door horrorschrijver en regisseur: Don Coscarelli, de man die titels als Phantasm, John dies at The End en Bubba Ho-Tep heeft gemaakt!

Titel: True Indie: Life and Death in Filmmaking
Schrijver: Don Coscarelli
Genre: Film, biografie
Uitgever: St. Martin’s Press
Release: Vanaf 2 oktober 2018 te koop

Don Coscarelli is een veteraan op het gebied van film, dat moge duidelijk zijn na het lezen van de 352 bladzijdes.

We beginnen Don te volgen op 12-jarige leeftijd toen hij begon met zijn eigen home-filmpjes (video bestond toen nog niet) te maken en zijn passie voor het maken van film ontdekte; dit in een tijd waarin 8mm en 16mm film voor de meeste huishoudens onbetaalbaar waren. Wat eerst als naïeve zomerpret begon heeft, tegen de tijd dat Don 15 jaar oud is, een commerciële waarde gekregen. Don begint op zijn 15de met reclamefilmpjes te maken voor commerciële klanten. Het boek laat goed zien hoe Don in de jaren 70 zijn klantenkring probeerde op te bouwen; met name door veel brieven te schrijven, cold calling (bellen) en gewoon langs te gaan. Het is tegenwoordig nagenoeg onmogelijk geworden om grotere klanten op die manier te bereiken.

In dit boek beschrijft Don ook zijn (soms nare) ervaringen met A-List acteurs en de achterbakse Hollywood studio cultuur. Het wordt snel duidelijk dat indie filmmakers, wiens films door de studio’s worden gekocht, nooit verdienen (letterlijk en figuurlijk) waar ze eigenlijk recht op hebben.
Ook laat Don duidelijk de visieloosheid en het vastgeroeste business model van Hollywood zien. Iemand die ook maar even met de film (of TV wereld) in aanraking is gekomen herkent de verhalen van eigenzinnige (executive) producers die doorgaans geen visie hebben, en jou alleen als hun vriend zien zolang zij geld aan je kunnen verdienen. Nagenoeg iedere misstap kan leiden tot het verliezen van je baan en reputatie. Persoonlijk vond ik dit de leukste hoofdstukken omdat het duidelijk is dat de film- en TV branche in 40 jaar niet is veranderd.

Boekrecensie | True Indie (Raymond Doetjes) 3
Don, heeft een carrière in zowel indie films als Hollywood films waar de meeste van ons alleen maar van kunnen dromen. Maar het zijn met name zijn indie films die parels zijn, denk aan: Kenny & Co, Phantasm (series), Bubba Ho-Tep, Survival Quest en John dies at the End. Het laat zien dat dit een man is met een brede visie en doorzettingsvermogen om films te maken. Ik zal niet ontkennen dat zijn Hollywood werk lang niet zo succesvol is als zijn indie werk. Dat zeggende blijkt Phantasm II door de meeste mensen gezien te worden als de beste in de Phantasm franchise en dit was onder de vaandel van een grote studio gedaan. En de avonturenfilm The Beastmaster heeft toch tot twee vervolgen geleid (geen van beide door Don geregisseerd).

In het boek True Indie, krijgt ieder noemenswaardig project van Don ten minste één hoofdstuk toebedeeld. De passie voor het vertellen van verhalen door middel van film spat van de pagina’s in dit boek af. De vindingrijkheid die nodig is om (indie) films te maken wordt in de hoofdstukken tot in detail uitgelegd; zelfs hoe je voor heel weinig geld een mausoleum kan maken. Of dat wanneer je op vrijdag je film materiaal huurde je 3 dagen kreeg voor de prijs van 1 dag.

Een ander leerzaam feit is dat 6 dagen achter elkaar filmen voor de meeste indie producties nutteloos is en dat men beter 4 of 5 dagen kan preppen en 2 dagen in het weekend kan filmen en je zo productiever bent en de kwaliteit omhoog gaat.

Persoonlijk vond ik een achtergrondverhaaltje over Quentin Tarantino als PA erg leuk om te lezen – en het feit dat Don Quentin een keer van domme informatie heeft voorzien; die gelukkig door Quentin nooit is opgevolgd.

Boekrecensie | True Indie (Raymond Doetjes) 4

Ook lezen wij dat Don, voor Phantasm II, Brad Pitt niet gecast heeft en dat hij een andere jonge acteur, die nu een A-lister is geworden, voor zijn Indie film Survival Quest weigerde – hij laat niet uit wie dit is. Mijn vermoeden is dat het of Mark Wahlberg of Leonardo DiCaprio is. Het mooiste van dit boek is dan ook dat Don, schaamteloos zijn blunders toegeeft. Don is ‘een open boek’ in dit boek. En waarom niet? Wij leren immers beter van onze missers dan van onze successen – en vooral in een branche waar succes subjectief is. Don deelt zijn kennis met andere liefhebbers zodat zij niet dezelfde fouten- en moeilijkheden ondervinden die hij in zijn carrière heeft gehad. Het moge duidelijk zijn dat Don uitermate behulpzaam is in zijn boek.

Conclusie
Dit boek is niet alleen voor filmmakers een must-read maar ook voor film- en zeker genre liefhebbers. Ik ga zelfs zover om te zeggen dat dit verplicht leesvoer zou moeten zijn in filmopleidingen, al is het op zijn minst om te laten zien dat wat je leert op een filmopleiding verre van voldoende is om je films gemaakt en gedistribueerd te krijgen. Het boek laat namelijk de werkelijke harde wereld van de filmindustrie zien. Maar nog belangrijker: het laat de hartverwarmende vriendschappen zien van de gepassioneerde- en getalenteerde betrokkenen die al hun tijd en energie steken in de projecten van hun vriend(en). Het zijn ook deze mensen die van Don de lofzang krijgen. Don Coscarelli weet als geen ander dat zijn succes niet bij uitstek te danken is aan zijn tomeloze werklust maar aan alle mensen voor en achter de camera die helpen zijn visie leven in te roepen.

Raymond Doetjes

★★★★☆