Blog | Let’s Dance (Immy Verdonschot)

Blog Let's Dance (Immy Verdonschot)

Al van jongs af aan hou ik van dansen. Niet dat ik zo iemand ben die er daadwerkelijk werk van gaat maken en danslessen volgt, maar ik hou er wel van om naar te kijken en wens dan ook graag dat ik het allemaal zou kunnen. Zo zag ik enige tijd geleden een fragment uit That’s Entertainment, wat me eraan herinnerde dat ik me soms echter kan storen aan een dansroutine. En dat is vaak het geval bij films waar vrijwel alle personages op miraculeuze wijze precies weten hoe een dans gaat.

594_frontWaar het begon
Als filmliefhebber/wetenschapper heb ik vele klassiekers op mijn lijst staan. Zowel om nog te zien als films die ik inmiddels al heb gezien. Zo ging ik tijdens mijn studie door een periode waarin ik alles van Judy Garland wilde zien. Al snel kom je dan uit bij Gene Kelly en Fred Astaire, maar ook bij Shirley Temple. Wat hebben deze acteurs gemeen? Precies: musical/dansfilms. Waar iedereen spontaan in zang of dans kan uitbarsten. Niet voor niets trouwens, want in die jaren ging het om de spektakelfilms. Kijk bijvoorbeeld naar Singin’ in the Rain, waar de hele premisse is dat de stomme film gaat verdwijnen omdat er ‘talkies’ aan komen: Films met geluid waarin dus gesproken en gezongen wordt. In deze film zie je dan ook veel lange dansscènes, met veel afwisselende danssoorten. Ook lijkt iedereen het normaal te vinden. Persoonlijk kan ik erg genieten van een dans- of zangmoment in een film. Maar vooral Kelly en Astaire konden er wat van om het erg lang te laten duren, waarover ik toch moet zeggen dat ik af en toe mijn aandacht verloor. Zoals bijvoorbeeld dit moment:

[youtube 7YWBOfsXsDA]

Musicals
Niet geheel onverwacht zitten de meeste van dit soort dansscènes in musicals. Grease ligt misschien wat voor de hand, maar vooral de scène op het einde waar iedereen aan meedanst, is natuurlijk niet te verklaren. Een scène als bij de wedstrijd, waar Sandy op een gegeven moment uit de competitie wordt geduwd, kan dan weer wel. Want voor een wedstrijd oefen je natuurlijk. Waar het echter meteen wat vreemd over kan komen is in West Side Story, een musical die gaat over twee bendes die recht tegenover elkaar staan. Gezien dit echter hetgeen is waar de film om draait, zal je het maar moeten accepteren. Want zelfs de vechtscène gebeurt dansend. Het feit dat het hier dan wel overtuigend overkomt, is doordat het in de hele film is verwerkt: het is hun manier van bewegen en doen. Al zijn de groeps-dansscènes natuurlijk soms toch wat twijfelachtig als je er niet aan gewend bent… Alsof het enige wat bendes doen, het instuderen van danspasjes is.

[youtube ZYZpZr3Cv7I]

(Tenenkrommend toch? 😛 )

Dan heb je nog musicals van de afgelopen jaren zoals Mamma Mia!, Hairspray en High School Musicals, waar het de ene keer prima in het script verwerkt is – de drie dames uit Mammia Mia! hadden een zanggroep, dus het is logisch dat ze dansjes instudeerden, de jongeren uit Hairspray zitten in een dans- en zangprogramma, en High School Musical gaat over een jong koppel dat wel of niet durft mee te doen aan een musical – , en andere keren totaal uit het niets komt vallen. Zeker wanneer het hoofdpersonage uit de laatste film de hele tijd voor gek wordt uitgemaakt omdat hij wil zingen en dansen, terwijl een ander moment iedereen meedanst (zie fragment hierboven). De beste manier om dit dan ook samen te vatten wordt gegeven in de parodie Not Another Teen Movie (ja, met niemand minder dan Ted uit How I Met Your Mother):

[youtube F8dRL7q4o-A]

Spontane uitbarstingen
Enkele noemenswaardige films zijn verder nog 500 Days of Summer, waar het hoofdpersonage zo ontzettend verliefd en gelukkig is dat hij spontaan gaat dansen. Niet alleen dat, maar iedereen danst ook nog eens met hem mee! Het is de perfecte manier om zijn euforie in beeld te brengen: hij is de ster in zijn eigen leven. Heerlijk genieten! Ook al zou je zoiets nooit verwachten in een dergelijke film. Dan heb je nog Ferris Bueller’s Day Off, waar Bueller op een gegeven moment met een parade mee gaat doen en Twist & Shout zingt. Ook daar beginnen spontaan mensen op te dansen. Niet heel vreemd bij zo’n nummer, maar er zit ook een groepje bij dat de pasjes van Thriller gaat doen. Daarnaast zijn dansscènes populair als afsluiting van een film, zoals bijvoorbeeld in Scooby-Doo 2: Monsters Unleashed te zien is, als ook in Slumdog Millionaire. De laatste heeft trouwens wat weg van een Bollywood-film, waar veel van dergelijke scènes inzitten. Helemaal uit het niets komt het dus niet. Het past in die zijn bij het genre, maar komt volledig out of the blue voor de film op zich. Wat overigens niet wegneemt dat het een heerlijke afsluiting is voor de film.

Hoe het wel kan
Inmiddels zijn er menig films over dansopleidingen en dergelijke. Denk bijvoorbeeld aan Step Up. Dat er een clubscène in zit, waar Channing Tatum verrast wordt door iedereen om hem heen die de routine kent, is dan ook verklaarbaar. Het is namelijk niet zo vreemd dat medestudenten iets dergelijks hebben ingestudeerd. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de high school romcom She’s All That, waar nog even letterlijk benoemd wordt “Right now, we’re gonna do that dance I taught you.” Slim aangepakt dus.

[youtube -dh-tyNkiuI]

Films die verder draaien om het instuderen van een dans, zijn Dirty Dancing, Silver Linings Playbook en Take the Lead, maar ook een film als The Full Monty (met niemand minder dan Rumple/Mr. Gold uit Once Upon A Time). Dat in de laatstgenoemde film de heren op een gegeven moment het nummer horen waar ze op aan het oefenen zijn en spontaan wat moves laten zien terwijl ze in een rij staan te wachten, is dan ook niet te ver gezocht.

[youtube H4wuH9pSSRo]

Instructies Ook zijn er nog de films waar het enigszins acceptabel wordt gemaakt doordat er instructies worden gegeven voor de dans zelf. Een oud voorbeeld is de ‘chimney sweep’ uit Mary Poppins, waar Dick Van Dyke de uitleg voor geeft. Of natuurlijk het geweldige voorbeeld van de Time Warp uit The Rocky Horror Picture Show. De dans die op vrijwel iedere conventie waar ik naartoe ga wordt gedanst en waar ik ook geen genoeg van kan krijgen.

[youtube tkplPbd2f60]

Zo zijn er natuurlijk nog vele andere films te noemen. Bijvoorbeeld de films waar gebruik wordt gemaakt van moves die iedereen kent omdat ze (stiekem) zo iconisch zijn. Denk daarbij aan Thriller in 13 Going On 30 of zelfs This is the End, waar de Backstreet Boys ineens opduiken.  En ik zou zelfs Michael Jackson’s Moonwalker met het iconische Smooth Criminal kunnen benoemen… Maar deze blogt is alweer veel langer geworden dan gepland, dus ik laat het hierbij.

Xoxo,

Immy.