Blog De Complete Festivalervaring | NFF door: Immy Verdonschot
Ik kijk er het hele jaar naar uit: Het Nederlands Film Festival. Tien dagen waarbij de Nederlandse film in Utrecht centraal staat. Dit jaar vond het plaats van 25 september tot en met 4 oktober. In die tijd kon iedereen de nieuwste films bekijken of films van het afgelopen jaar en verschillende klassiekers die in een thema werden vertoond inhalen. Sinds de middelbare school ben ik al een trouwe bezoeker en vrijwilliger. Voor de derde keer op rij mocht ik ook dit jaar schrijven voor de Dagkrant van het festival en liet ik me onderdompelen in alles wat met de Nederlandse film te maken heeft.
Voor mij als dagkrantredactie begint het festival altijd een paar weken eerder. Je weet dan dat het festival eraan zit te komen wanneer de persvoorstellingslijst in je mailbox verschijnt. Twee dagen lang krijg je een selectie te zien van de nieuwste en meest uiteenlopende Nederlandse films uit het programma van het festival. Een van deze dagen hebben we ook meteen de eerste redactievergadering, waarna het werk voor ons al begint: Interviews uitzetten, bezoek brengen aan studio’s, sets of winkels en research doen. Alles om ervoor te zorgen dat de eerste Dagkrant (van woensdag/donderdag) zo vroeg mogelijk af is. Aangezien we iedere dag een nieuwe krant hebben, werken we met strakke deadlines en moet alles snel gebeuren. Het is drukte van jewelste en in mijn fantasieën een beetje te vergelijken met de Daily Planet: Rinkelende telefoons, lunchen achter de computer en af en toe een beetje heen en weer geschreeuw als iets gecheckt moet worden. Alles om het laatste nieuws als eerste te kunnen verslaan.
Ieder jaar hebben we weer een geweldig team op de redactie. Vaak net iets anders dan het voorgaande jaar met nieuwe gezichten en uiteenlopende karakters. Het verbaast me ook altijd hoe snel wij ook altijd naar elkaar toe groeien en een band vormen. De redactiefamilie wordt op die manier steeds groter. De redactiezolder heeft voor mij ook iets echt huiselijks. Dat is voor een groot deel te danken aan de hoofdredacteur, Anton, die ons af en toe met heerlijke baksels van zijn vrouw loopt te verwennen. Hoewel we natuurlijk iedere dag weer van ’s ochtends vroeg (9 uur) tot ’s avonds laat (mijn extreemste geval dit jaar was een interview om middernacht die meteen daarna uitgewerkt moest worden waardoor ik uiteindelijk tot 2.30 uur) doorwerkten, proberen we ook zoveel mogelijk samen van het festival te genieten. Zo gingen we samen eten bij De Kookmeesters en bezochten we – wanneer de hoofdredacteur en onze eigen agenda het toestonden – een film of de talkshow.
Voor het festival begint heb ik het NFF Magazine altijd al helemaal uitgepluisd en een waslijst aan films opgesteld van films die ik wil gaan zien. Uiteindelijk heb ik het altijd te druk, waardoor ik geluk heb als ik er vijf tijdens het festival kan bekijken (screeners dus niet meegerekend). Maar ik moet toegeven: Het is ook mijn eigen keuze. Het NFF heeft namelijk ieder jaar weer een bomvolle randprogrammering. Zo kon je dit jaar in het – might I say geweldige! – Festivalpaviljoen een expositie bezoeken van Rob’s Propshop. Hier kon je van alles zien: Van zwangere buiken tot opengereten lichamen en een pop uit de film Sint. Zeker aan te raden. Waar ik ook ieder jaar weer bij wil zijn, zijn de talkshows. Dit jaar werden ze afwisselend gepresenteerd door Claudia de Breij en Art Rooijakkers en zij ontvingen iedere avond de meest interessante gasten en gaven de leukste insights voor het festival. Daarnaast worden in de talkshow de meeste nominaties bekend gemaakt en verschillende prijzen uitgereikt. Kijk. Dat zijn unieke gebeurtenissen. En een film kun je natuurlijk altijd nog zien. Het is onmogelijk om alles te noemen, zoals de premières, optredens, feesten, Avond van de Commercial en nog vele anderen, maar een ding is zeker: Er is genoeg te beleven. Je hoeft dus niet alleen voor de films te gaan.
Klap op de vuurpijl is natuurlijk ieder jaar weer het Film Gala, met daaropvolgend het Filmbal. Allebei in de Stadsschouwburg. Voor de laatste krijgen vrijwilligers altijd een toegangskaart – al mag je wel pas vanaf 23.30 uur naar binnen. Tegen die tijd zijn de meeste BN’ers/winnaars ook al weer weg en in mijn ogen is het meer een feest voor alle vrijwilligers die tien dagen lang (of langer) hun uiterste best hebben gedaan om het NFF weer tot een succes te maken. Nu mogen zij helemaal los gaan en buiten ‘werktijd’ met de andere vrijwilligers genieten.
Nu is het alweer een week geleden dat het NFF ten einde is. Ik moest nog geen dag na het Filmbal meteen aan het werk en het lijkt een eeuwigheid geleden. Het aftellen tot het volgende NFF is meteen weer begonnen. Gelukkig heb ik eind oktober weer iets anders om naar uit te kijken: Dan ga ik een weekend naar Birmingham om voor de vierde keer HalloWhedon te bezoeken (dé conventie voor al het werk van Joss Whedon en mijn highlight van het jaar!). Bereid je dus maar voor voor mijn volgende blog, because I’m more than ready to get my geek on!
Xoxo,
Immy.
GESCHREVEN DOOR
