2Doc: The End of Fear 30 mei op NPO 2

Wie is er nog bang voor rood, geel en blauw? Vijftig jaar na Who’s afraid of Red, Yellow, and Blue III stelt regisseur Barbara Visser via de levensloop van dit beroemde en befaamde kunstwerk opnieuw de vraag: wat is kunst, wanneer is kunst echt, wat is de waarde en wie bepaalt dat? The End of Fear wordt aanstaande woensdag om 22:55 uur uitgezonden op NPO 2.

In The End of Fear wordt de bewogen geschiedenis van het schilderij Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III (1966/67) van Barnett Newman verteld vanuit de kunstenaar, de kunsthater, de media en de museumdirecteur. Zelden riep een kunstwerk zoveel vragen op en lokte het zoveel emoties uit. De zware aanslag op het werk door een bezoeker in 1986 werd gevolgd door een controversiële restauratie en rechtszaak. Uiteindelijk blijft de ‘million dollar question’ in de lucht hangen: zien we een origineel of een kopie?

Regisseur Barbara Visser, zelf beeldend kunstenaar, grijpt de vernieling van het schilderij aan voor lastige vragen over de positie van moderne kunst in de samenleving:

“Newmans werk was voor mij emblematisch voor het nieuwe en de angst voor het nieuwe. Het is visueel een ontzettend simpel werk, maar in de film zie je hoe krankzinnig moeilijk het nog is om het werk fysiek na te maken. Je kunt zeggen: het is maar gewoon verf op een doek, maar tegelijkertijd symboliseert het alles waar mensen die kunst willen diskwalificeren zich tegen afzetten.”  Parool 31 jan 2018.

The End of Fear is een filmisch essay over moderne kunst, via het perspectief van een cruciaal kunstwerk uit de late jaren zestig van de 20e eeuw, uit de collectie van het Stedelijk Museum Amsterdam: het schilderij Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman.

Voor veel mensen is dit werk een hoogtepunt in de geschiedenis van de moderne kunst. Daarnaast vertegenwoordigde het voor een groep mensen alles dat wat onbegrijpelijk was in de kunst, terwijl het voor andere mensen juist als symbool stond voor het hoogst haalbare in de kunst. Wat vast staat, is dat het veel mensen bezig heeft gehouden, onder meer door alle commotie rond de restauratie; een prisma waardoor onoplosbare vragen rond authenticiteit en identiteit, presentatie en representatie worden bekeken.